دیروز در ورزشگاه آزادی همه چیز سرجایش بود
پایگاه خبری گلونی؛ راضیه حسینی: بازی فوتبال ایران کامبوج هم تمام شد. این بازی بیش از آنکه بخاطر چهارده گل زده شده توسط تیم ملی ایران در خاطرهها بماند، به خاطر حضور زنان در ورزشگاه آزادی در تاریخ ثبت شد.
وقتی دوربین به سمت تماشاگران میرفت و بانوانی را نشان میداد که با هر گل فریاد شادی سرمیدهند، متعجبانه به صفحه تلویزیون نگاه میکردم و باورم نمیشد اتفاقی که میتوانست خیلی زودتر از این و به همین سادگی انجام پذیرد اینقدر به تأخیر افتاد.
دیروز در ورزشگاه آزادی همه چیز سرجایش بود
زنان در ورزشگاه بودند و هیچ اتفاق بدی نیفتاد.
دروازهها سرجایشان بود، بازیکنان مثل همیشه مشغول ردو بدل کردن پاس و شوت بودند و تماشاگران با تمام انرژی تشویقشان میکردند.
همه چیز سرجایش بود. اینبار واقعاً همه چیز بدون کم و کاست سرجایش بود.
زنها آمده بودند و آزادی این بار هیچ خلأیی را احساس نمیکرد و میتوانست در قدو قواره یک استادیوم جهانی با افتخار سربالا بگیرد.
هرچند بعد از پایان بازی، اخبار شبکه سه سیما تمام تلاش خود را کرد که این اتفاق را تا جایی که میتواند کمرنگ جلوه دهد و فقط به یک جمله «به هر حال بانوان هم تماشاگر این بازی بودند» بسنده کرد و توی ذوقمان زد ولی از خوشحالی دیدن تصاویر بانوان در ورزشگاه کم نکرد.
فریاد شادی بانوان
باید ۱۵ سالگی از این بوقا میزدیم نه سی و یکسالگی.#با_من_به_ورزشگاه_بیا #ایران_کامبوج pic.twitter.com/pOqMX5p2A7
— Asal Dadashloo (@AsalDadashloo) October 10, 2019
مهم نیست در اخبار، حضور ما را نادیده بگیرند و توجه نکنند، مهم این است که دوربینهای ورزشگاه آزادی بالاخره حضور زنان را نشان داد و همه دیدند.
مهم این است که فریاد شادی بانوان در ورزشگاه آزادی پیچید. همه دیدند زیرساختها فراهمشدنی است و حضور بانوان هیچ چیز را به هم نمیزند.
انگار انرژی مثبتی توی ورزشگاه پخش بود و هر بار گلوله میشد و میرفت توی دروازه. انگار همه پر از انرژی بودند و میخواستند همهجوره این بازی فوتبال را خاطرهساز کنند.
از این به بعد هر وقت نام کامبوج را بشنوم یاد اولین بازی فوتبال ایران میافتم که جشن پیروزیاش را با حضور زنان کشورش گرفت.
نام کشور کامبوج در ذهنام همیشه ماندگار شد.
نه به عنوان تیمی ضعیف که کلی گل خورد، به عنوان تیمی که اولین حضور زنان ایران را در ورزشگاه دید.
خداکند درهای آزادی دیگر به روی زنان بسته نشود و برای همیشه پذیرای آنها باشد.
پایان پیام