جشنواره فیلم فجر و مشکلی به نام پرخاش در فیلم‌ها
پایگاه خبری گلونی؛ راضیه حسینی: جشنواره فیلم فجر با تمامی حواشی قبل از شروع، تحریم و حمایت‌ها، چند روزی است که مانند گذشته شروع شده است و منتقدان و موافقان شروع به تحلیل فیلم‌ها کرده‌اند.
میلاد دخانچی یکی از این منتقدان است که سینمای امسال را سینمای پرخاش نامیده است.
می‌توان گفت تفاوت فیلم‌های تلویزیونی و سینمایی در همین مسأله است.
فیلم‌های تلویزیونی ویترینی هستند و رنگ و لعاب‌های غیرواقعی دارند.
اما سینما تلاش کرده واقعیت جامعه را هرچند سخت و تلخ به نمایش بگذارد.
البته در این سال‌ها بیشتر به تلخی‌ها اضافه و از زیبایی‌ها کم شده است؛ اما آیا سینما مقصر است و سیاه‌نمایی می‌کند یا واقعیت جامعه کنونی ما همینقدر تلخ و سخت است؟
آیا سینما آینه‌ای است که واقعیات جامعه را بی کم و کاست به ما نشان می‌دهد، یا با چند درجه بزرگ‌نمایی و پاشیدن رنگ سیاه بر خاکستری‌های شهر، اوضاع را بدتر از آنچه هست نمایش می‌دهد؟
اگر سینمای امسال سینمای پرخاش باشد باید پرسید جامعه امسال چگونه جامعه‌ای است؟
#سه_کام_حبس تلخ بود. تلخ.
فاضلاب در آشپزخانه بالا می‌زند. بیمارستان در حال نوسازی است. پراید گران شده است. کارفرما حقوق نمی‌دهد. مواد مخدر توزیع می‌شود. یکی مرفین می‌دزدد. یکی قسط می‌دهد و یکی ریسک می‌کند.
تلخ شروع شد جشنواره. انگار کام ما دیگر شیرین نمی‌شود. همین است که هست. pic.twitter.com/0PXJvAJd4m— رضا ساکی (@rezasaki) February 1, 2020
برای یافتن پاسخ این سؤال لازم نیست راه دوری برویم.
کافی است در خیابان به رفتار دو راننده‌ای که سپر خودروی‌شان کمی، در حد یک خراش کوچک به هم برخورد کرده‌اند، توجه کنیم؛ یا وقتی راننده‌ای از نظر ما نابلد است و با اعتماد به‌نفسی که معلوم نیست از کجا آورده‌ایم سرمان را از شیشه خودرو بیرون می‌آوریم و هر چه ناسزا می‌دانیم به سمت او پرت می‌کنیم؛ البته احتمالاً راننده هم کم نمی‌آورد و همه را پس می‌فرستند.
جامعه ما این روزها پرخاشگر و عصبی است و از این واقعیت نمی‌توان گذشت.
اما آیا نشان دادن واقعیاتی که مردم هر روزه با آن سروکار دارند مفید است یا نه، و اصلاً چه سودی به حال آنها دارد؟
بعضی از مردم به سینما می‌روند تا لحظاتی را دور از خیابان و شهر و واقعیت‌های روزمره آن باشند، تا ساعاتی غرق شوند در دنیایی دیگر و خیالی غریب.
اما باز هم گرفتار واقعیتی سخت و سرد و تلخ می‌شوند و این حال هیچ‌کس را خوب نمی‌کند.
این روزها به دیدن واقعیات تلخ جامعه بیشتر نیاز داریم یا فراموشی آنها حتا برای چند ساعت؟
با پایان یافتن جشنواره معلوم می‌شود که فیلمسازها چه جوابی به این سؤال داده‌اند و آیا سینمای امسال مثل همین چند روز پر از پرخاش و سیاهی است؟
پایان پیام
