کتاب کمال تعجب خاطرات و تجربیات پنجاه ساله طنز آمیز عمران صلاحی است

کتاب کمال تعجب خاطرات و تجربیات پنجاه ساله طنز آمیز عمران صلاحی است.

به گزارش گلونی خاطرات و تجربیات بزرگان ادبیات همیشه شنیدنی و جذاب هستند مخصوصاً اگر این خاطرات متعلق به یکی از بزرگترین طنزنویسان کشور باشد.

کتاب کمال تعجب

کتاب کمال تعجب مجموعه خاطرات کوتاه و چندخطی خودنوشت مرحوم عمران صلاحی است که روزگاری در یکی از روزنامه‌های کشور منتشر می‌شد.

«خاطرات کمال تعجب» نام ستونی در روزنامه آسیا بود که در آن عمران صلاحی خاطرات طنز آمیز خود را از دوستان اهل ادبیات با نام مستعار کمال تعجب می‌نوشت.

این ستون در خردادماه سال ۸۱ با تشویق‌های نویسنده پیشکسوت حمید دهقان در روزنامه آسیا پایه ریزی شد و تا آخر دی ماه همان سال که آخرین شماره روزنامه منتشر شد ادامه داشت.

عمران صلاحی به پشتوانه چهل-پنجاه سال فعالیت مطبوعاتی در هر شماره روزنامه چهار-پنج خط از خاطرات خود با هنرمندان و دوستان اهل قلم را نقل کرد تا این قطعات کوتاه و طنزآمیز نشان دهنده تکه‌هایی از تاریخ ادبیات معاصر ایران باشد.

کتاب کمال تعجب گزیده آن خاطرات را به انتخاب یاشار صلاحی پسر مرحوم عمران صلاحی گردآوری کرده و در قالب یک کتاب طنز و شیرین در قطع جیبی منتشر کرده است.

این کتاب توسط نشر پوینده در ۴۱۶ صفحه منتشر شده است که تا لحظه انتشار این یادداشت به چاپ پنجم رسیده است.

عمران صلاحی (زادهٔ يكم اسفند ۱۳۲۵ – درگذشتهٔ ۱۱ مهر ۱۳۸) شاعر، نویسنده، مترجم و طنزپرداز ایرانی بود.

عمران صلاحی در یکم اسفند سال ۱۳۲۵ در امیریه (تهران) از پدری اردبیلی و مادری مهاجر که از باکو به سمنان و سپس تهران مهاجرت کرده بودند، متولد گردید.

او نوشتن را از مجلهٔ توفیق و به دنبال آشنایی با پرویز شاپور در سال ۱۳۴۵ آغاز کرد.

سپس به سراغ پژوهش در حوزهٔ طنز رفت و در سال ۱۳۴۹ کتاب طنزآوران امروز ایران را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کرد که مجموعه‌ای از طنزهای معاصر بود.

وی با گل آقا با نام‌های مستعار ابوقراضه، بلاتکلیف، کمال تعجب، زرشک، تمشک، ابوطیاره، پیت حلبی، آب حوضی، زنبور، بچهٔ جوادیه، مراد محبی، جواد مخفی، راقم این سطور و… و مجله بخارا همکاری داشت.

عمران صلاحی ساعت ۴ عصر ۱۱ مهر ماه سال ۱۳۸۵ با احساس درد در قفسه سینه راهی بیمارستان کسری شد و از آنجا به بیمارستان توس منتقل شد و در بخش سی‌سی‌یو بستری شد.

همان شب پزشکان از بهبود وضعیت وی قطع امید کردند و سحرگاه از دنیا رفت.

ساعاتی پس از درگذشت وی جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران در برابر بیمارستان توس حاضر شدند.

پایان پیام

نویسنده: محسن فراهانی