کت و شلوار انصاری فرد نتیجه فوتبال دولتی است

به گزارش گلونی بررسی اسناد حسابداری باشگاه پرسپولیس نشان می‌دهد در دوره مدیریت محمدحسن انصاری‌فرد او در دو مورد حدود ۲۰ میلیون تومان از حساب باشگاه برای خرید کت و شلوار شخصی هزینه کرده است.

در اسناد منتشر شده نکته جالب اینجاست که آقای مدیرعامل حتا ۲۸ هزار تومان پول جوراب را هم از باشگاه گرفته است.

پس از انتشار این خبر موج انتقادات به شیوه مدیریت فوتبال ایران اوج گرفت. همه مردم شاکی بودند. بیشتر آن‌ها معتقد بودند در زمانی که مدام از سوی باشگاه اعلام می‌شد که پرسپولیس پول ندارد و… چطور ممکن است مدیرعامل ۲۰ میلیون تومان پول کت و شلوار بدهد؟

برخی هم از این شکایت داشتند که چرا هیچ نظارتی روی این خرج و مخارج نیست و چطور چنین ولخرجی‌هایی در فوتبال ما صورت می‌گیرد؟
ماجرای کت و شلوار انصاری فرد هرچه که بود آینه تمام نمای فوتبال ایران بود.

حتا در جزئیات هم می‌شد فوتبال ایران را مشاهده کرد. حتا در خرید جوراب‌های ۲۸ هزار تومانی.

فوتبال ایران همین است. وقتی می‌توانند یک جوراب ۱۰ هزار تومانی بخرند می‌روند یک جوراب ۲۸ هزار تومانی می‌خرند. برایشان هم مهم نیست که جوراب ۱۰ هزار تومانی هم در این بی‌پولی جوابگوی نیاز آنهاست.

در بحث خرید مربی و بازیکن هم همینطور است. آن‌ها راحت کارت می‌کشند. چرا؟ چون پول مال آن‌ها نیست. بودجه از بالا می‌آید و اگر آنها خرج نکنند دیگری خرجش می‌کند.

این شیوه مدیریت فرزند فوتبال دولتی است. فوتبالی که در آن مدیریت دغدغه درآمدزایی ندارد و سر ماه با گونی می‌رود و بودجه را از دولت می‌گیرد.

دولت هم که جز بیت‌المال که همان پول مردم است، پولی ندارد. پس مدیر دولتی هم که احساس مسئولیتی در قبال آن پول ندارد خیلی راحت چک را در وجه فوتبال می‌نویسد و این سرآغازی است برای بر باد رفتن بودجه کشور.

فوتبال در ایران اگر خصوصی بود این پول‌ها صاحب داشت و صاحب این پول‌ها مو را از ماست می‌کشید.

دیگر مدیر فلان باشگاه نمی‌توانست یک پسر کفترباز آفریقایی را بیاورد و به عنوان بازیکن فوتبال چند میلیارد تومان با او قرارداد ببندد ولی چندصد میلیون به بازیکن برسد.

اگر فوتبال خصوصی بود شاید فوتبال ایران نابود می‌شد و به زمین می‌خورد اما حداقل بودجه مملکت نابود نمی‌شد.

اگر فوتبال ایران خصوصی بود هزار میلیارد تومان هم به یک بازیکن دوزاری می‌دادند و جوراب پنجاه میلیونی هم می‌خریدند کسی شاکی نمی‌شد.

پول خودشان است بگذار هر طور دوست دارند خرجش کنند. اما حالا که فوتبال ایران دولتی است ماجرا فرق می‌کند.

آن پول، پول باشگاه نیست. پول مردم است. نه فقط هواداران پرسپولیس، نه فقط فوتبالی‌ها بلکه آن پول، پول تک‌تک مردم ایران است.

آن پول، پول دخترک مرزنشینی است که برای سال تحصیلی دفتر و مداد ندارد. آن پول، پول کارگری است که شبانه روز کار می‌کند و فرصت دیدن فوتبال را هم ندارد.

خلاصه که تا فوتبال ایران دولتی است، مدیران آن هیچ حساسیتی روی پول آن ندارند و هیچ مسئولیتی در قبال به باد دادن آن برعهده نمی‌گیرند. کت و شلوار انصاری فرد هم نتیجه فوتبال دولتی است و بس.

پایان پیام

نویسنده: محسن فراهانی