استاد ابوالحسن صبا که او را نیمای موسیقی می‌خوانند
ابوالحسن صبا ۱۴ فروردین سال ۱۲۸۱ شمسی در تهران متولد شد.
به گزارش گلونی او در خانواده‌ای با سطح بالای فرهنگی و هنر متولد شد.
از همان ابتدا موسیقی را نزد پدرش آموخت و آموزش سه تار را فرا گرفت.
چندی نگذشت که به کلاس بزرگان موسیقی آن زمان همچون میرزا عبدالله، درویش خان و علی نقی وزیری راه یافت.
استاد صبا تحصیلات خود را در هنرستان کمال الملک ادامه داد و با هنرهای دستی هم آشنا شد.
او در سال ۱۳۰۲ شمسی وارد مدرسه عالی موسیقی به عنوان تنها مرکز آکادمیک آن زمان شد.
که در دانشگاه عنوان شاگرد ممتاز را دریافت کرد و تحسین همگان را برانگیخت.
با ورود به کلاس های استاد حسین هنگ آفرین، ابوالحسن صبا به یادگیری ساز ویولن نزد این استاد برجسته مشغول شد.
قطعه محلی زرد ملیجه نخستین اثری بود که صبا در آن ویولن نواخت.
او فعالیت حرفه‌ای خود را از رادیو آغاز کرد.
ولی بعد از آن بیشتر وقت خود را صرف آموزش کرد.
ابوالحسن صبا شاگردانی را پرورش داد که امروزه از هریک از آن‌ها به عنوان استاد موسیقی یاد می‌کنیم.
افرادی چون پرویز یاحقی، همایون خرم، عباس شاپوری، حسین دهلوی، فرامرز پایور، حسین تهرانی، که هرکدام درجایگاه خود منحصربه‌فرد بودند.
استاد صبا علاوه بر تدریس، دغدغه موسیقی داشت.
تمام تلاش خود را به کار گرفت تا قطعات مختلفی که درحال ازیاد رفتن را دوباره زنده کند.
همچنین می‌توان او را پژوهش‌‌گر موسیقی نیز دانست.
چرا که او نخستین هنرمندی بود که با ردیف های موسیقی ایرانی خلاقانه برخورد کرد.
استاد ابوالحسن صبا
نهادینه کردن ویولن به منزله ساز ایرانی، وجهه بارز ابداع، ابتکار و جریان‌سازی از جمله اقدامات صبا بود که موجب تحول در موسیقی ایرانی شده است.
دوران ابوالحسن صبا دوران طلایی موسیقی است.
بسیاری از قطعات موسیقی که امروزه ما آن را می‌شنویم حاصل تلاش و زحمات اوست.
استاد ابوالحسن صبا در تاریخ ۲۹ آذر سال ۱۳۳۶ در ۵۵ سالگی به علت سکته قلبی درگذشت.
پیکر او در آرامگاه ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
روحش شاد و یادش گرامی.
پایان پیام
نویسنده: سارا ملاعباسی
