روز ملی اصفهان برای همه ما اهمیت دارد
اصفهان‌شناسان با رای اکثریت روز یکم آذرماه هر سال را به‌عنوان روز نکوداشت اصفهان گزینش و تصویب کردند.
به گزارش گلونی دلیل انتخاب آنها این بود که براساس مستندات تاریخی، طالع بنیان‌گذاری شهر اصفهان در ماه آذر(قوس) دیده شده است.
آنان نگاره تاریخی منقوش بر کاشی‌کاری‌های سردر بازار قیصریه اصفهان را که تصویر فرد تیراندازی را با سر انسان و تنه ببر یا شیر و دم اژدها نشان می‌دهد، با اقتباس از صورت فلکی برج قوس(آذرماه) شده به‌عنوان نماد اصفهان انتخاب کردند.
اما شهرداری اصفهان معتقد است که تولد شیخ بهایی یعنی سوم اردیبهشت را به عنوان روز ملی اصفهان اعلام کنند.
که از این طرح استقبال نشد و روز یکم آذرماه به عنوان روز ملی اصفهان در تقویم رسمی جاگرفت.
اما آن‌چه که در این میان اهمیت دارد، ماندگاری اصفهان است.
گویا زمان در اصفهان از حرکت می‌ایستد.
آن‌جایی که صدای آوازها و حرف‌ها در گنبد مسجد امام می‌پیچد و کاشی‌کاری‌ها دور سر می‌گردند.
روز ملی اصفهان برای همه ما اهمیت دارد
زمان می‌ایستد آن لحظه‌ای که صدای تار در کنگره‌های سقف عالی قاپو طنین می‌اندازد.
در اصفهان گذر زمان معنا ندارد وقتی که می‌توانی در یکی از حجره‌های سی و سه پل بنشینی.
بنشینی و صدای جلال‌الدین تاج اصفهانی را گوش دهی که می‌خواند:
به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی
به زنده رودش سلامی ز چشم ما رسانی
همان آوازی که در دستگاه بیات اصفهان است و تاج اصفهانی کلمات را شکسته بیان می‌کند.
کلمات شکسته‌ای که بردل می‌نشینند.
مثل زمین ترک خورده کف زاینده رود که با چشم هم دیده می‌شوند.
مثل خطوط شکسته یادگاری بر تمام دیوارهای ارزشمند تاریخی.
مثل بغضی که با شکسته شدن کلمات آواز، می‌شکند.
اصفهان هنوز هم زیباست.
هنوز هم مردمانش زیباترین لهجه را دارند.
هم‌چنان صنایع دستی ایرانی برای فروش دارد و شیرینی سوغاتی‌هایش تا مدت‌ها زیرزبان می‌ماند.
اما وقتی که زاینده رود کم‌آب را می‌بیند و با بی‌مهری مواجه می‌شود، دلش مثل آواز بیات اصفهان می‌شکند.
درست همان‌جا که می‌خواهد زمان ایستاده حرکت کند و عقربه‌های سنگین را هل بدهد.
اصفهان در تمام روزها و برای همه ما ملی است.
جزئی از هویت ماست.
یافتن روزی مناسب برای یادبود خوب است. اما بهتر است دغدغه‌مان پیدا کرن راه حلی برای بهبود وضع موجود باشد.
پایان پیام
نویسنده: سارا ملاعباسی
