خفاش جنگلی بزرگ را بیشتر بشناسید

خفاش جنگلی بزرگ را بیشتر بشناسید

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ خفاش جنگلی بزرگ آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۸۴ تا ۱۰۴ میلی‌متر، طول ساعد ۶۱ تا ۷۰ میلی‌متر، طول دم ۵۲ تا ۷۴ میلی‌متر و وزن ۳۳ تا ۷۴ گرم است.

درشت جثه است و به وضوح بزرگ‌تر از گونه‌های دیگر این جنس می‌باشد.

در ظاهر شبیه N . noctula هستند اما دارای گوشی به نسبت کوتاه‌تر و پهن‌تر می‌باشند.

رنگ بدن‌شان در پشت قهوه‌ای مایل به قرمز و در سطح شکمی روشن‌تر می‌باشد.

نرها ممکن است دور گردن‌شان موهای بلندی به شکل یال داشته باشند.

گوشک این خفاش‌ها کوتاه، پهن و در انتها قارچ شکل است.

خفاش جنگلی بزرگ

دم خفاش جنگلی بزرگ یکی دو میلی‌متر از لبه آزاد پرده میان‌رانی بیرون می‌زند.

لوب پس‌مهمیزی رشد یافته‌ای وجود دارد که با قطعه T شکل شاخص به دو قسمت تقسیم می‌شود.

فاصله دو نوک بال در این گونه حداکثر به ۴۶ سانتی‌متر می‌رسد و از این نظر بزرگ‌ترین خفاش حشره خوار ایران است، هرچند سنگین‌ترین نیست.

ویژگی‌های زیستی: پرواز آن‌ها بسیار سریع و مستقیم بر فراز مناطق باز یا بالای تاج درختان است.

آن‌ها در ارتفاع ۱۰ تا ۲۰ متری و اغلب دور از محل خوابگاه شکار می‌کنند.

 و در هر شب ممکن است برای خوراک‌جویی تا ۳۰ کیلومتر از خوابگاه دور شوند.

خفاش جنگلی بزرگ از بیدهای درشت، سوسک‌ها و سنجاقک‌ها تغذیه می‌کند و تا اندازه‌ای گوشتخوار است.

آثار پر و قطعات استخوان پرندگان آوازه‌خوان کوچک (گنجشک‌سانانی همچون سینه‌سرخ، سسک جنگلی و چرخ‌ریسک سرآبی) به ویژه در زمان مهاجرت پرندگان، در مدفوع این گونه خفاش يافت شده است.

این خفاش‌ها برای گرفتن پرندگان مهاجر تا چند صد متر ارتفاع می‌گیرند.

کلنی‌های زایمان‌شان ممکن است تا ۸۰ خفاش را در خود جای دهد اما معمولا شامل بیشتر از ۳۵ ماده نیست.

خفاش‌های جنگلي بزرگ در هر زایمان در نیمه خرداد یک نوزاد (گاهی دوقلو) به دنیا می‌آورند. دست کم بعضی از جمعیت‌های آن مهاجرت فصلی دارند.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: خفاش‌های جنگلي بزرگ در جنگل‌های کنار رودخانه‌ای و جنگل‌های مخلوط و خزان‌دار یافت می‌شوند.

تابستان‌ها در سوراخ درختان و گاهی در ساختمان‌ها می‌خوابند و برای زمستان‌خوابی از شکاف سنگ‌ها نیز استفاده می‌کنند.

افراد سرگردان این‌گونه خفاش دور از گستره پراکندگی معمول یافت می‌شوند.

این خفاش در همه جا گونه کمیابی است و روند جمعیتی آن رو به کاهش است.

پراکندگی آن لکه‌ای و تراکم جمعیت پایینی دارد و تا ارتفاع ۱۹۰۰ متر از سطح دریا دیده شده است.

ایران در حاشیه گستره پراکندگی این‌گونه قرار دارد و تنها گزارش آن از ایران به سال ۱۳۴۸ بازمی‌گردد.

این گونه بر اساس یک نمونه (احتمالا سرگردان) از رودسر در استان گیلان به فون خفاش‌های ایران افزوده شده است.

وضعیت حفاظتی: جنگل‌تراشی و کاهش تعداد درختان کهنسال در بسیاری از بخش‌های گستره پراکندگی این گونه موجب کاهش جمعیت‌شان شده است.

پراکندگی‌اش لکه‌ای و کلنی‌هایش عمدتا کوچک هستند.

به همین دلیل در فهرست سرخ IUCN در گروه «نزدیک به تهدید» یا NT قرار گرفته است ولی می‌تواند تا سطح آسیب‌پذیر یا VU ارتقا یابد.

خفاش جنگلي بزرگ در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت می‌شود.

پایان پیام