چرا باید طبیعت وحشی و پلنگ ایرانی را حفظ کنیم؟

چرا باید طبیعت وحشی و پلنگ ایرانی را حفظ کنیم؟

به گزارش گلونی یک نمونه در حال انقراض از حیوانات وحشی در طبیعت ایران یوزپلنگ آسیایی‌ است.

در حال حاضر، ایران تنها کشور در دنیاست که هنوز زیستگاه «یوزپلنگ آسیایی» است.

همه گربه‌سانان در سراسر دنیا تهدید می‌شوند و جمعیت آنها در حال کم‌شدن است.

طبیعت وحشی و پلنگ ایرانی

نماشای گلونی را دنبال کنید

در ایران، سال‌ها پیش شیر ایرانی و ببر مازندران منقرض شدند.

اما خوشبختانه، پلنگ ایرانی هنوز باقی مانده که درصورت حفظ شرایط مناسب زیستگاه می‌تواند به حیات خودش در طبیعت ایران ادامه دهد.

ایران، مهم‌ترین کشور در دنیا برای نگهداری پلنگ ایرانی است.

این پلنگ‌ها در کنار زیبایی، جذابیت و شگفت‌انگیز بودن‌شان، حق زندگی دارند.

پلنگ‌هایی که از زیرگونه‌های بسیار گسترده‌شان هم تعداد کمی در دنیا باقی مانده است.

جاده‌های ناامن و تصادف‌های جاده‌ای در کنار شکار فراوان، مهم‌ترین علت مرگ پلنگ‌ها در ایران است.

لوک هانتر که سال‌ها روی یوزپلنگ آسیایی و پلنگ ایرانی پژوهش کرده می‌گوید: «احتمالا کمتر از یک هزار قلاده در جهان پلنگ ایرانی وجود دارد که ایران زیستگاه حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ قلاده‌، از آنهاست.»

معمولا نمی‌دانیم چرا به یک گونه حیوانی نیاز داریم، تا زمانی که دیگر خیلی دیر می‌شود.

وقتی شما بخشی از چرخه زندگی حیوانات را حذف می‌کنید، اکوسیستم به هم می‌ریزد.

یکی از نتیجه‌های انقراض شکارچیانی مانند پلنگ، انفجار ناگهانی جمعیت گرازها و .. است.

افزایش جمعیت گرازها شکایت روستاییان و کشاورزان را به دلیل حمله گرازها به زمین‌های کشاورزی و دامداری‌ها به دنبال دارد.

با از بین رفتن یک گونه شکارچی، باید میلیونها ریال هزینه برای خسارت‌هایی در نظر گرفته شود که جمعیت شکارها به زمین‌‌های کشاورزی وارد می‌کنند.

برای حفظ گونه‌های ارزشمند و در خطر انقراض تجهیز محیط‌بان‌ها به وسایل دقیق، کامل و پیشرفته ضروری است.

در ایران، هنوز در مورد محیط‌بانی، چالش‌های زیادی وجود دارد.

رفع موانع و چالش‌های محیط‌بان‌ها در کنار آموزش محیط‌بانی، در ایران بسیار لازم است.

علاوه بر این، ایران برای نجات حیات وحش و حمایت از گونه‌های کم‌یاب، نیاز به تعامل و همکاری با کشورهای دیگر و استفاده از تجربه آن‌ها در حفظ گونه‌های کمیاب دارد.

حفظ این طبیعت وحشی و محیط زیست منحصر به فرد به عنوان یک موهبت تاریخی، وظیفه حکومت، رسانه‌ها، مردم و سازمان‌های مردم نهاد است.

پایان پیام