مرگ تدریجی زمین و فرهنگ سازی برای نجات طبیعت

مرگ تدریجی زمین و فرهنگ سازی برای نجات طبیعت

به گزارش گلونی سید پارسا طباطبائی‌نیا دانش آموز دبیرستان آیینه در پویش پیک زمین نوشت:

مرگ تدریجی زمین

«زمین

میلیون‌ها سال قبل: چقدر زیبا شده‌ام، بسیارم خوشحال هستم که قرار است انسان‌ها بزودی بر روی من زندگی کنند و از طبیعت زیبا و نعمت خداوندی بهره‌مند شوند.

حال: وای! چقدر این انسان‌ها بی‌توجه‌اند! روزها کوه‌های من را نابود می‌کنند و معادن را از من استخراج می‌کنند.

واقعا دارم درد می‌کشم.

نمی‌دانم چه می‌شود اگر این خانواده در میان درختان و گل‌های زیبای من آتش را خاموش نکرده و بروند یا سیگار رها کنند.

وقتی دو کیلومتر راه را می‌توان کمتر از پانزده دقیقه پیاده یا با دوچرخه طی کنند، آن‌ها سوار خودرو شده و هوا را آلوده می‌کنند.

هر روز باید بخاطر کارخانه‌های پتروشیمی و…کلی گرم‌تر شوم و عرق بریزم.

امیدوارم روری فرا برسد که علم پیشرفت کند تا همه از اینجا بروند و در سیارات دیگری زندگی کنند.

فقط ان‌شاء‌الله تا آن موقع مانند مریخ نشوم.

ده میلیون سال بعد: این همه برج بلند، هوای آلوده همه آدم‌ها با ماسک تنفس در کوچه‌ها و خیابان‌ها.

فکر می‌کردم اگر علم پیشرفت کند آنها به سیارات دیگر می‌روند و من را راحت می‌گذارند.

اما تا چشم کار می‌کند بناهای بلند و کارخانه‌های مختلف است و هیچ درخت و طبیعتی وجود ندارد.

حالا هم که رفتند و دارند مریخ را خراب می‌کنند.»

نوشته‌های رسیده به این پویش را اینجا بخوانید

در انتهای این کمپین جوایزی هم به بهترین نوشته‌ها، اهدا خواهد شد.

صفحه این پویش در سایت ویرگول را ببینید.

معجزه کلمات در جان زمین می‌نشیند.

باید از «زمین» که تنها سرمایه ماست، بیشتر از اینها بنویسیم. نوشتن یادمان خواهد انداخت که برای نجات و حفظ زمین به هم نیازمندیم.

هر پست و انتشار آن به کاشته شدن درختی ختم خواهد شد و این همان معجزه جاری کلمات است.

پایان پیام