سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر بی حاشیه و آرام بود

سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر بی حاشیه و آرام بود

به گزارش گلونی جشنواره سی و هشتم جهانی فیلم فجر در سه پردیس سینمایی چارسو، آزادی و روباز کار خود را از هفتم خرداد هزار و چهارصد آغاز کرد و در دوازدهم همین ماه و سال به نقطه پایان و اختتامیه و اعلام نام برگزیدگان در بخش‌های مختلف رسید.

آیا اینگونه فستیوال‌ها خوب‌اند؟

اساسا رویدادهای فرهنگی، هر اندازه که سر و ته‌اش را بزنند، هر چقدر که کرونا شمشیرش را از رو بسته باشد، فارغ از وجود جایزه و تقدیر، به سبب نفس گردهمایی، دیدار و معاشرت اهالی آن، نمی‌توانند بدون فایده باشند و دستاوردی نداشته باشند.

برای نمونه، همین جشنواره جهانی فیلم فجر که در قالب یک رقابت هنری، فیلم‌هایی دیده شدند که همچنان در نوبت اکرانند‌ یا امیدی به نمایش عمومی‌شان نیست.

هر چند بودند و هستند آدم‌هایی که برگزاری فستیوال را در موقعیت کنونی کرونا، بی بهره و کم رونق می‌دانند.

خب، چه فیلم‌هایی دیده‌ایم؟

از فیلم‌های کلاسیک مرمت شده مانند دختر لر و شارل مرده است بگیرید تا ساخته‌های کوتاه و سینمای مستند و بلند داستانی، از ایرانی تا خارجی‌اش.

برخی از آثار که از آسیا آمده بودند، ارزش دیدن داشته و به جشنواره رنگ و هویت بهتری دادند. کارهایی که به فلسطین و اساسا رویدادها و فرهنگ خاورمیانه تا شرق دور می‌پرداخت.

به جز استثنائات، بسیاری از فیلم‌های اروپایی، از بلوک شرق تا آن وسط مسط‌ها و مرکزی و صاحبین سینما، داستان و زاویه دید چشمگیری وجود نداشت. گویی این ره‌آورد هنری را جدی نگرفته‌اند یا هیئت انتخاب، خیلی به خودشان زحمت نداده‌اند.

بر نگارنده آشکار نیست که علت کجا است.

فیلم‌های بلند و داستانی ایرانی نیز، به جز برخی اندک، امید به زندگی همه‌شان می‌لنگید!

از آدم کشی ساده و نگزیدن کک بگیرید تا میل رفتن به زندان.

شاید بتوان تنها نیمچه کمدی که مشاهده شد را فیلم گیج‌گاه نامید؛ اثری که کارگردان جوانش، عادل تبریزی معتقد است فیلمش کمدی صرف نبوده و قصد ساخت یک ملودرام را داشته است.

جشنواره جهانی سی و هشتم حاشیه نداشت

اگر تعداد کمتری تماشاگر، اهالی رسانه و هنرمندان را در پردیس‌های سینمایی دیدیم، عجیب نیست، چرا که کرونا همه‌مان را فیتیله‌پیچ کرده و حالا حالا‌ها برنامه همین است.

هر چند با این وجود، استقبال بدی از این رویداد نشد، گاهی در یک رفت و آمد و بالا و پایین رفتن از پله‌برقی‌ها، شانه به شانه رهگذران برخورد می‌کرد، پس انقدرها هم خلوت نبود، یعنی صدای همهمه شنیده می‌شد.

قطع شدن گهگاهی برق به دلیل شرایط کنونی کشور، آن هم خدا را شکر پس از اتمام برخی از فیلم‌ها و نه وسطش، اشکال فنی میان تماشای یک فیلم کلاسیک مرمت شده و بیرون رفتن چند تماشاگر از سالن، نقص پخش صدا و اختلال در باند‌های یک فیلم خارجی که نمی‌شود اسمش را گذاشت حاشیه؟

حاشیه مفید یعنی در نشست‌های خبری، یکی از اهالی رسانه بایستد و به صورت علمی فیلمی را نقد کند و به چالش بکشد و عوامل فیلم به غرورشان بر بخورد. اما هیچ‌کس یقه کسی را نگرفت و همه چیز با تعارف‌های چاکرم مخلصم‌ها تمام شد.

این ویژگی نادرست فرهنگی ماست

باید نقایص را بیان کرد اما این رودربایستی، ما را تکه و پاره کرده و ناتوانی‌های آثار نیز پشت همین رویکرد پنهان مانده است.

از سویی در هر نشست خبری، با تاکید اعلام می‌شد که دوستانی که نقد یا سوالی دارند فقط به صورت مکتوب نظرشان را ارائه دهند.
خب اینجوری که دعوا درست نمی‌شود!

فقط یک یا دو جمله باقی مانده است؛

رویدادهای این‌چنینی خوبند. سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر نیز خوب بود و راضی کننده.

پایان پیام

نویسنده: نیما نعمتی زاده