باورهای غلط و حقایق درباره قارچ سیاه و کرونا

در ۲ شهریور ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی و به نقل از Medical News Today در ماه‌های گذشته در هند، کووید۱۹ منجر به افزایش موارد عفونت قارچی بالقوه کشنده به نام موکورمایکوزیس شده است که در بین مردم به عنوان «قارچ سیاه» شناخته می‌شود.

این عفونت به همان اندازه خطرناک است که رسانه‌ها آن را به تصویر کشیده‌اند، اما باورهای غلط متعددی در مورد منابع احتمالی عفونت و درمان آن در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شود که درست نیستند.

بدن انسان زیستگاه معمول قارچ‌های متعلق به رده Mucorales نیست، این نوع قارچ شامل گونه‌هایی است که معمولاً در خاک، گرد و غبار، گیاهان تجزیه شده و سرگین حیوانات یافت می‌شود.

سیستم ایمنی بدن ما معمولاً به سادگی با این قارچ‌ها مقابله می‌کند، اما تثلیث نامقدس دیابت، کووید۱۹ و درمان با استروئید می‌تواند ایمنی فرد را تا حدی تضعیف کند که این میکروارگانیسم‌ها بتوانند در بدن ایجاد بیماری کنند.

دیابت نه تنها خطر ابتلای شدید افراد به کووید۱۹ را افزایش می‌دهد، بلکه شرایطی را نیز فراهم می‌کند که در آن عفونت‌های قارچی می‌توانند در بدن رشد کنند.

بدتر اینکه، هم کووید۱۹ و هم استروئید دگزامتازون، که پزشکان مراقبت‌های ویژه برای درمان کووید۱۹ استفاده می‌کنند، ایمنی را سرکوب می‌کنند.

بنابراین قارچ سیاه و یا عفونت موکورمایکوزیس، به سرعت از بینی و سینوس‌ها به صورت، فک، چشم‌ها و مغز گسترش می‌یابد.

در ۲۶ مه ۲۰۲۱ ، ۱۱,۷۱۷ مورد موکورمایکوزیس در هند تأیید شد، که به جز چین، بیشترین جمعیت مبتلا به دیابت در آن زندگی می‌کنند.

حتی قبل از همه‌گیری، شیوع موکورمایکوزیس در هند تقریبا ۷۰ برابر بیشتر از سایر نقاط جهان است.

قارچ جریان خون را مسدود می‌کند، که باعث کشته شدن بافت آلوده می‌شود و این بافت مرده یا نکروزه است که باعث تغییر رنگ پوست به رنگ سیاه در افراد می‌شود و نه خود قارچ.

با این وجود، به نظر می‌رسد اصطلاح قارچ سیاه در بین مردم جا افتاده است.

پروفسور مالکوم ریچاردسون، استاد قارچ‌شناسی پزشکی در دانشگاه منچستر در انگلستان، می‌گوید این نام برای این بیماری کاملاً نامناسب است.

عوامل بیماری موکورمایکوزیس – به عنوان مثال ریزوپوس اورایزا – شفاف هستند.

از نظر قارچ شناسی، عبارت قارچ سیاه (یا مخمرهای سیاه) محدود به قارچ‌هایی به نام دماتیاسئوس است که در دیواره سلولی خود ملانین دارند. بسیاری سعی کرده‌اند این باور را در توییتر اصلاح کنند اما فایده‌ای ندارد.

او می‌گوید که رسانه‌های هند اکنون از اصطلاحات گمراه‌کننده مشابه مانند قارچ سفید و قارچ زرد برای توصیف انواع موکورمایکوزیس استفاده می‌کنند.

میزان مرگ و میر در قارچ سیاه و کرونا

بدون درمان فوری با داروی ضد قارچ و جراحی برای برداشتن بافت نکروتیک، موکورمایکوزیس اغلب کشنده است.

قبل از همه‌گیری کووید۱۹، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) میزان مرگ و میر کلی این بیماری را ۵۴ درصد گزارش کرده است.

در یک بررسی سیستماتیک در سال ۲۰۲۱ که همه موارد مربوط به کووید۱۹ منتشر شده، ۱۰۱ مورد ابتلا به این بیماری یافت شد: ۸۲ مورد از آنها در هند و ۱۹ مورد از بقیه جهان بود. در بین این موارد، ۳۱ درصد از موارد ابتلا کشنده بودند.

دکتر آودش کومار سینگ و همکارانش گزارش می‌دهند که حدود ۶۰ درصد از موارد ابتلا به موکورمایکوزیس در طول عفونت فعال SARS-CoV-2 (کووید۱۹) و ۴۰ درصد پس از بهبودی رخ داده است.

در مجموع، ۸۰ درصد از بیماران مبتلا به دیابت بودند و ۷۶ درصد تحت درمان با کورتیکواستروئیدها قرار گرفته بودند.

افسانه‌هایی در مورد نحوه انتقال موکورمایکوزیس

چندین نظریه در مورد منبع عفونت های موکورمایکوزیس در رسانه‌های اجتماعی در حال انتشار است که بسیاری از آنها بی‌اساس است.

قارچ سیاه و کرونا؛ امکان انتقال از فرد به فرد دیگر وجود ندارد

مهم این است که موکورمایکوزیس نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود، بنابراین نیازی به جدا شدن افراد نیست. مگر اینکه، آنها هم زمان به عفونت SARS-CoV-2 نیز مبتلا باشند.

منبع این عفونت محیطی است و از هاگ‌های معلق در هوا که توسط قارچ‌ها تولید می‌شود ایجاد می‌گردد.

رشد قارچ‌ها در آب، سیلندرهای اکسیژن، دستگاه‌های بخور امکان‌پذیر نیست

برخی از صاحب‌نظران رسانه به این نتیجه رسیده‌اند که قارچ‌ها باید در آب کثیف در کپسول‌های اکسیژن بیمارستان یا دستگاه‌های مرطوب‌کننده رشد کنند.

با این حال، هیچ شواهدی مبنی بر این که این اتفاق می‌افتد وجود ندارد و قارچ‌شناسان تاکید کرده‌اند که قارچ‌ها نمی‌توانند در مایع، هاگ تولید کنند.

علاوه بر این، اکسیژن خالص ذخیره شده در سیلندرها به احتمال زیاد برای رشد انواع میکروارگانیسم‌ها مضر است و اجازه رشد به آنها نمی‌دهد.

آیا ماسک های صورت حاوی قارچ سیاه هستند؟

این یک افسانه و باور غلط است. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد ماسک صورت می‌تواند قارچ‌ها را در خود جای دهد.

پیاز منبع این نوع قارچ نیست

نظریه رایج دیگر این است که کپک سیاه که گاهی روی پیاز در یخچال‌ها مشاهده می‌شود، قارچ Mucorales است و بنابراین، منبع بالقوه عفونت است.

همانطور که گفته شد، گونه‌های مورد بحث سیاه نیستند. در واقع، کپک سیاه موجود در پیاز و سیر معمولاً قارچ Aspergillus niger است.

پروفسور ریچاردسون و نویسنده همکارش در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۹ توضیح دادند که قارچ‌های Mucorales روی نان کپک‌زده، میوه‌ها و سبزیجات پوسیده، بقایای محصولات کشاورزی، خاک، کمپوست و فضولات حیوانات رشد می‌کنند.

وی اشاره می‌کند که آنها نیاز به رطوبت بالایی دارند و بعید است که روی مصالح ساختمانی معمولی مانند چوب، سطوح رنگ شده و کاشی و سرامیک زنده بمانند.

او نتیجه می‌گیرد:

همه این مشاهدات نشان می‌دهد که افراد، جدا از اقلام غذایی آلوده به کپک، مانند نان و میوه به طور کلی در محیط خانه خود در معرض این نوع قارچ‌ها نیستند.

راه‌های ممکن انتقال

شواهد منتشر شده به چندین منبع بالقوه عفونت در بیمارستان‌ها اشاره می‌کند، اما در آن از مخازن اکسیژن، مرطوب‌کننده‌ها یا ماسک‌های صورت نامی برده نشده است.

دو مطالعه که به ترتیب در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ منتشر شده‌اند، نشان می‌دهد که ملحفه‌های بیمارستانی که به درستی ضدعفونی نشده‌اند می‌توانند یکی از منابع انتقال این بیماری باشند.

مروری بر تحقیقات در مورد شیوع بیمارستانی در سال ۲۰۰۹ ، نشان می‌دهد که سیستم‌های تهویه، آبسلانگ‌های چوبی (ابزارهایی برای معاینه حلق بیمار)، بانداژهای چسبنده و کیسه‌های استومی منابع احتمالی عفونت هستند.

آسیب‌شناسان در دانشگاه کنتاکی در لکسینگتون معتقدند که راه انتقال احتمالی دیگر، استنشاق هاگ در گرد و غبار ناشی از کارهای ساختمان‌های مجاور یا فیلترهای آلوده تهویه مطبوع است.

آنها همچنین اهمیت ابتلا به عفونت از طریق پوست را عنوان می‌کنند، به عنوان مثال از طریق سوختگی، محل‌های وارد کردن کاتتر، محل تزریق، و نیش حشرات می‌توانند باعث ابتلا از طریق پوست شوند.

قارچ سیاه و کرونا؛ درمان های اثبات شده

ویدئویی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود پیشنهاد می‌کند که معجونی از روغن خردل، زاج پتاسیم، سنگ نمک و زردچوبه می‌تواند موکورمایکوزیس را درمان کند.

در حقیقت، تنها درمان‌های اثبات شده جراحی و برداشتن بافت نکروتیک و داروی ضدقارچ آمفوتریسین B است. با این حال، هند اکنون با کمبود شدید این دارو روبه‌روست.

به پزشکان توصیه می‌شود که علل زمینه‌ای نقص ایمنی، به ویژه دیابتی که به درستی درمان نشده است و استفاده بیش از حد از کورتیکواستروئیدها را مدیریت کنند.

در بررسی اخیر خود، دکتر سینگ و همکارانش نتیجه می‌گیرند: یک تثلیث نامقدس بین دیابت، استفاده بی‌رویه از کورتیکواستروئیدها خصوصا در زمان ابتلا به کووید۱۹ به نظر می رسد ابتلا به موکورمایکوزیس را افزایش می‌دهد.

باید تمام تلاش برای حفظ گلوکز مطلوب و تنها استفاده معقول از کورتیکواستروئیدها در بیماران مبتلا به کووید۱۹ انجام شود.