آیا آفت کش ها به سلامتی ما آسیب می‌رساند؟

آیا آفت کش های موجود در غذاها به سلامتی شما آسیب می‌رساند؟

به گزارش گلونی به نقل از Healthline بسیاری از مردم نگران آفت‌کش‌ها در غذاها هستند.

آفت‌کش‌ها برای کاهش آسیب به محصولات زراعی از علف‌های هرز، جوندگان، حشرات و میکروب‌ها استفاده می‌شوند که باعث افزایش تولید محصولاتی مانند میوه‌ها، سبزیجات و ‌… می‌شود.

این مقاله بر روی باقیمانده‌های آفت‌کش‌ها یا آفت‌کش‌هایی که روی سطح میوه‌ها و سبزیجات به‌عنوان خواربار خریداری می‌شوند، تمرکز دارد.

در این مقاله متداول‌ترین انواع آفت‌کش‌های مورد استفاده در کشاورزی مدرن و اینکه آیا باقیمانده‌های آنها بر سلامت انسان تأثیر می‌گذارد را بررسی می‌شود.

آفت کش چیست؟

در گسترده‌ترین مفهوم، آفت‌کش‌ها مواد شیمیایی هستند که برای کنترل هر موجود زنده‌ای که ممکن است به محصولات کشاورزی، فروشگاه‌های مواد غذایی یا خانه‌ها حمله کند یا به آنها آسیب برساند، استفاده می‌شود.

از آنجایی که آفات بالقوه بسیاری وجود دارد، انواع مختلفی از آفت‌کش‌ها نیز وجود دارد. در زیر چند نمونه آورده شده است:

حشره‌کش‌ها (insecticides): این آفت‌کش‌ها باعث کاهش تخریب و آلودگی محصولات در حال رشد و برداشت توسط حشرات و تخم‌های آنها می‌شود.

علف‌کش‌ها (herbicides): علف‌کش‌ها که به عنوان کشنده علف‌های هرز نیز شناخته می‌شوند، میزان تولید محصول را بهبود می‌بخشند.

جونده‌کش‌ها (rodenticides): این نوع آفت‌کش‌ها برای کنترل تخریب و آلودگی محصولات کشاورزی توسط حیوانات موذی و بیماری‌های منتقله از جوندگان مهم هستند.

قارچ‌کش‌ها (fungicides): این نوع آفت‌کش به ویژه برای محافظت از محصولات و دانه‌های برداشت شده از پوسیدگی قارچی مهم است.

برای سال‌های متمادی، استفاده از آفت‌کش‌ها تا حد زیادی کنترل نشده بود. با این حال، تأثیر آفت‌کش‌ها بر محیط‌ زیست و سلامت انسان از زمان انتشار «بهار خاموش» توسط ریچل کارسون در سال ۱۹۶۲ بیشتر مورد بررسی قرار گرفت.

آفت‌کش ایده‌آل می‌تواند آفت هدف خود را بدون ایجاد هیچ‌گونه اثرات منفی برای انسان، گیاهان غیر هدف، حیوانات و محیط زیست از بین ببرد.

با این حال، آفت‌کش‌ها کامل نیستند و استفاده از آنها می‌تواند اثرات بهداشتی و زیست محیطی داشته باشد.

انواع سموم دفع آفات

آفت‌کش‌ها ممکن است مصنوعی باشند، به این معنی که در آزمایشگاه‌های صنعتی تولید بشوند یا ارگانیک باشند.

آفت‌کش‌های ارگانیک یا آفت‌کش‌های زیستی، مواد شیمیایی طبیعی هستند، اما ممکن است برای استفاده در کشاورزی ارگانیک در آزمایشگاه‌ها تکثیر شوند.

آفت کش‌های مصنوعی

آفت‌کش‌های مصنوعی طراحی شده اند تا: پایدار باشند، ماندگاری خوبی داشته باشند، و توزیع آنها آسان باشد.

آنها همچنین به گونه‌ای طراحی شده اند که در هدف قرار دادن آفات موثر بوده و سمیت کمی‌برای حیوانات غیر هدف و محیط داشته باشند.

طبقات آفت‌کش‌های مصنوعی شامل موارد زیر است:

ارگانوفسفره‌ها (Organophosphates): اینها حشره‌کش‌هایی هستند که سیستم عصبی را هدف قرار می‌دهند. تعدادی از آنها به دلیل امکان بروز تصادفی مسموميت ممنوع یا محدود شده اند.

کاربامات‌ها (Carbamates): این نوع حشره‌کش مانند ارگانوفسفره‌ها بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد، اما سمیت کمتری دارد، زیرا اثرات آن سریعتر از بین می‌رود.

پیرتروئیدها (Pyrethroids): اینها روی سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند و نسخه آزمایشگاهی یک آفت‌کش طبیعی هستند که در گل‌های داوودی یافت می‌شود.

ترکیبات آلی کلر (Organochlorines): این حشره‌کش‌ها که شامل دی کلرودی فنیل تری کلرواتان (DDT) می‌شود، به دلیل اثرات منفی بر محیط زیست تا حد زیادی ممنوع یا محدود شده‌اند.

نئونیکوتینوئیدها (Neonicotinoids): این نوع حشره‌کش بر روی برگ‌ها و درختان استفاده می‌شود و در حال حاضر توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده امریکا (EPA) برای گزارش آسیب ناخواسته به زنبورها تحت نظارت است.

گلایفوسیت (Glyphosate): این علف‌کش که به عنوان محصولی به نام Roundup نیز شناخته می‌شود، در کشاورزی محصولات اصلاح شده ژنتیکی مهم شده است.

آفت کش‌های ارگانیک یا زیستی

کشاورزی ارگانیک از آفت‌کش‌های زیستی یا آفت‌کش‌های شیمیایی که به صورت طبیعی در گیاهان تکامل یافته‌اند استفاده می‌کند.

انواع بسیار زیادی از آفت‌کش‌های زیستی وجود دارد که در اینجا می‌توان به آنها اشاره کرد، اما EPA فهرستی از آفت‌کش‌های زیستی ثبت شده را منتشر کرده است.

در اینجا چند نمونه از آفت‌کش‌های ارگانیک مهم آورده شده است:

روتنون (Rotenone): این یک حشره‌کش است که در ترکیب با سایر آفت‌کش‌های ارگانیک استفاده می‌شود. این حشره‌کش که به طور طبیعی به عنوان یک عامل بازدارنده سوسک است توسط چندین گیاه گرمسیری تولید می‌شود و برای ماهی‌ها سمی است.

سولفات مس (Copper sulfate): این آفت‌کش قارچ‌ها و برخی علف‌های هرز را از بین می‌برد. اگرچه به عنوان یک آفت‌کش زیستی طبقه‌بندی می‌شود، اما به صورت صنعتی تولید می‌شود و می‌تواند در سطوح بالا برای انسان و محیط زیست سمی باشد.

روغن‌های باغبانی (Horticultural oils): این آفت‌کش به عصاره روغنی از گیاهان مختلف با اثرات ضد حشرات اشاره دارد. اینها در مواد تشکیل‌دهنده و عوارض جانبی احتمالی متفاوت هستند. برخی می‌توانند به حشرات مفیدی مانند زنبورها آسیب برسانند.

سم بی تی (Bt toxin): این سم که توسط باکتری‌ها تولید می‌شود و در برابر انواع مختلف حشرات مؤثر است، به روی برخی از محصولات اصلاح‌شده ژنتیکی (GMO) استفاده شده است.

این فهرست جامع نیست، اما دو مفهوم مهم را نشان می‌دهد.

 نکته اول اینکه،《ارگانیک》به معنای《بدون استفاده از آفت‌کش》نیست. بلکه به انواع تخصصی آفت‌کش‌هایی اطلاق می‌شود که در طبیعت وجود دارند و به جای آفت‌کش‌های مصنوعی استفاده می‌شوند.

نکته دوم،《طبیعی》به معنای《غیر سمی》نیست. مانند آفت‌کش‌های مصنوعی، آفت‌کش‌های ارگانیک نیز می‌توانند برای سلامتی و محیط زیست مضر باشند.

سطح قابل قبول آفت کش‌ها در غذاها چگونه تنظیم می‌شود؟

چندین سازمان نظارتی محدودیت‌های ایمنی را برای آفت‌کش‌ها در عرضه مواد غذایی تنظیم می‌کنند. این محدودیت‌ها بسیار محافظه‌کارانه هستند و آفت‌کش‌ها را به چند برابر کمتر از کمترین دوز شناخته شده برای ایجاد آسیب محدود می‌کنند.

 محدودیت‌های ایمنی چقدر قابل اعتماد هستند؟

محدودیت‌های ایمنی آفت‌کش‌ها اغلب با استفاده از داده‌های ناقص یا مطالعاتی که با بودجه‌های صنعت تولید آفت‌کش‌ها انجام شده‌اند ایجاد می‌شوند.

اگرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما استفاده از آفت‌کش‌ها ممکن است به تجمع فلزات سنگین در بدن کمک کند و تشخیص سایر اثرات درازمدت آفت‌کش‌ها برای سلامتی دشوار است.

اثرات قرار گرفتن در معرض آفت کش‌ها بر روی سلامت چیست؟

آفت‌کش‌های مصنوعی و ارگانیک در دوزهای بالاتر از مقادیری که معمولاً در میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شوند، اثرات مضری بر سلامتی دارند.

به عنوان مثال، یک بررسی نشان داد که قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها ممکن است با خطر بالاتر بیماری پارکینسون مرتبط باشد و می‌تواند ژن‌های خاص دخیل در پيشرفت آن را تغییر دهد.

به طور مشابه، تجزیه و تحلیل هفت مطالعه همچنین نشان داد که قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها می‌تواند با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط باشد.

علاوه بر این، برخی تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که استفاده از آفت‌کش‌ها ممکن است با انواع خاصی از سرطان مرتبط باشد.

براساس یک مطالعه بر روی بیش از ۳۰ هزار نفر که همسر افرادی که شغل آنها مرتبط با مصرف آفت‌کش‌هاست، قرار گرفتن در معرض ارگانوفسفره‌ها با خطر قابل توجه بالاتری برای سرطان‌های مرتبط با هورمون‌ها، مانند سرطان سینه، تیروئید و سرطان تخمدان مرتبط بود.

بررسی دیگری از مطالعات انسانی، حیوانی و آزمایشگاهی یافته‌های مشابهی داشت و گزارش داد که قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌های ارگانوفسفره‌ مانند مالاتیون، تربوفوس و کلرپیریفوس ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه در طول زمان همراه باشد.

برخی از مطالعات همچنین نشان داده‌اند که استفاده از آفت‌کش‌ها ممکن است با افزایش خطر ابتلا به چندین نوع سرطان دیگر، از جمله سرطان پروستات، ریه، و کبد مرتبط باشد.

اثرات قرار گرفتن در معرض آفت کش‌ها در کودکان چیست؟

مطالعات نشان می‌دهد که استفاده از آفت‌کش‌ها ممکن است اثرات منفی متعددی بر روی کودکان داشته باشد.

در واقع، قرار گرفتن تصادفی در معرض سطوح بالای آفت‌کش‌ها در کودکان با سرطان، اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) و اوتیسم مرتبط است.

به علاوه، طبق یک بررسی، حتی سطوح پایین قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها می‌تواند بر رشد عصبی و رفتاری کودکان تأثیر منفی بگذارد.

در یک مطالعه قدیمی‌تر که شامل ۱۱۳۹ کودک بود، ۵۰ تا ۹۰ درصد شانس ابتلا به ADHD در کودکانی که بالاترین سطح آفت‌کش‌ها را در ادرار داشتند در مقایسه با آن‌هایی که پایین‌ترین سطح این مواد در ادرار را داشتند، افزایش یافت.

در این مطالعه، مشخص نبود که آیا آفت‌کش‌های شناسایی شده در ادرار از محصولات یا سایر تماس‌های محیطی، مانند زندگی در نزدیکی مزرعه بوده است.

مطالعه دیگری نشان داد که قرار گرفتن در معرض انواع خاصی از آفت‌کش‌ها در دوران بارداری با احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلال طیف اوتیسم همراه است، به خصوص اگر قرار گرفتن در معرض در سال اول زندگی اتفاق افتاده باشد.

از سوی دیگر، بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ هیچ اثر منفی بر سلامتی ۳۵۰ نوزاد متولد شده از زنان با سطوح بالاتر آفت‌کش در ادرار در دوران بارداری در مقایسه با مادرانی که سطوح آفت‌کش کمتری داشتند، نشان نداد.

چه مقدار آفت کش روی غذا وجود دارد؟

سازمان بهداشت جهانی یک بررسی جامع از آفت‌کش‌ها ارائه کرده است.

یک مطالعه نشان داد که ۳ درصد از سیب‌های لهستانی حاوی سطوح آفت‌کش بالاتر از حد مجاز قانونی برای آفت‌کش‌ها در مواد غذایی هستند. با این حال، میزان این آفت‌کش‌ها به اندازه کافی بالا نبود که باعث آسیب حتی در کودکان شود.

در بررسی منتشر شده توسط اتحادیه اروپا، تقریباً ۲.۸٪ از نمونه‌های مواد غذایی آزمایش شده حاوی بقایای آفت‌کش بیش از مقادیر مجاز قانونی بودند.

به طور مشابه، یک گزارش کانادایی نشان داد که ۱.۳٪ از نمونه‌های غذایی که آنها آزمایش کردند بالاتر از حداکثر سطح باقیمانده برای گلایفوسیت‌ها بودند.

با این حال، از آنجایی که چندین مشکل در مورد محدودیت‌های ایمنی که سازمان‌های نظارتی ایجاد کرده‌اند وجود دارد، مشخص نیست که چگونه مقدار آفت‌کش موجود در مواد غذایی می‌تواند بر سلامت طولانی مدت تأثیر بگذارد.

سطح آفت‌کش‌ها را می‌توان با پختن یا فرآوری غذاها کاهش داد.

پوست کندن یا جداکردن بعضی بخش‌های میوه‌ها و سبزیجات همچنین می‌تواند بقایای آفت‌کش‌ها را از پوست بیرونی پاک کند، اگرچه ممکن است ارزش غذایی را نیز کاهش دهد.

یک مطالعه مروری در سال ۲۰۱۰ نشان داد که سطوح آفت‌کش‌ها با انواع روش‌های پخت و پز و فرآوری مواد غذایی بین ۱۰ تا ۸۰ درصد کاهش می‌یابد.

تجزیه و تحلیل دیگری نشان داد که شستشو با آب لوله‌کشی (حتی بدون صابون یا مواد شوینده خاص) سطح آفت‌کش‌ها را ۶۰ تا ۷۰ درصد کاهش می‌دهد.

با این حال، شستن محصولات با آب ممکن است موثرترین روش برای از بین بردن باقیمانده آفت‌کش‌ها نباشد، زیرا آفت‌کش‌ها اغلب در اعماق میوه‌ها و سبزیجات نفوذ می‌کنند و ممکن است به استفاده از محلول‌های تمیزکننده تجاری نیاز داشته باشند.

 آیا آفت کش‌های کمتری در غذاهای ارگانیک وجود دارد؟

 جای تعجب نیست که محصولات ارگانیک دارای سطوح پایین‌تری از آفت‌کش‌های مصنوعی هستند که معنی آن وارد شدن سطح پایین‌تری از آفت‌کش‌های مصنوعی در بدن است.

یک مطالعه روی بیش از ۴۴۰۰ بزرگسال نشان داد کسانی که استفاده متوسط ​​از محصولات ارگانیک را گزارش می‌کردند، سطوح آفت‌کش‌های مصنوعی کمتری در ادرارشان داشتند.

با این حال، محصولات ارگانیک حاوی سطوح بالاتری از آفت‌کش‌های زیستی هستند.

یک مطالعه قدیمی‌بر روی زیتون و روغن زیتون با استفاده از آفت‌کش‌های ارگانیک نشان داد که سطوح آفت‌کش‌های زیستی روتنون، آزادیراکتین، پیرترین و قارچ کش‌های مس افزایش یافته است.

این آفت‌کش‌های ارگانیک همچنین دارای اثرات منفی زیست محیطی هستند که در برخی موارد بدتر از جایگزین‌های مصنوعی هستند.

برخی افراد استدلال می‌کنند که آفت‌کش‌های مصنوعی ممکن است در طول زمان مضرتر باشند، زیرا آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ماندگاری بیشتری داشته باشند و ممکن است مدت بیشتری در بدن و محیط باقی بمانند.

این گاهی اوقات درست است. اما به هرحال، نمونه‌های متعددی از آفت‌کش‌های ارگانیک وجود دارد که به مدت طولانی یا بیشتر از میانگین آفت‌کش‌های مصنوعی باقی می‌مانند.

دیدگاه مخالف این است که آفت‌کش‌های زیستی ارگانیک معمولاً کمتر از آفت‌کش‌های مصنوعی مؤثر هستند و باعث می‌شوند کشاورزان بیشتر و با دوزهای بالاتر از آنها استفاده کنند.

در واقع، در یک مطالعه قدیمی‌تر، در حالی که آفت‌کش‌های مصنوعی در ۴٪ یا کمتر از محصولات از آستانه ایمنی فراتر رفتند، سطوح روتنون و مس (آفت کش‌های زیستی) به طور مداوم بالاتر از حد ایمنی آنها بود.

به طور کلی، آسیب بالقوه از آفت‌کش‌های مصنوعی و ارگانیک به نوع آفت‌کش و دوز مصرفی آن بستگی دارد.

به طور خلاصه محصولات ارگانیک حاوی آفت‌کش‌های مصنوعی کمتر اما آفت‌کش‌های زیستی ارگانیک بیشتری هستند. آفت‌کش‌های زیستی لزوما ایمن‌تر نیستند و ممکن است اثرات منفی بر محیط زیست داشته باشند.

 آیا آفت کش‌های کمتری در GMO‌ها وجود دارد؟

تراریخته‌ها محصولاتی هستند که برای افزایش رشد، تطبیق‌پذیری یا مقاومت طبیعی در برابر آفات، ژن‌هایی به آن‌ها اضافه شده است.

از نظر تاریخی، گیاهان وحشی برای داشتن ویژگی‌های بهتر برای کشاورزی با کاشت انتخابی ایده‌آل‌ترین گیاهان موجود، پرورش داده می‌شدند.

این شکل از انتخاب ژنتیکی در تمام گیاهان و جانوران موجود در منابع غذایی جهان ما استفاده شده است.

با اصلاح نژاد، تغییرات به تدریج در طول چندین نسل ایجاد می‌شود و اینکه چرا گیاه انعطاف‌پذیرتر می‌شود یک راز است.

در حالی که یک گیاه برای یک صفت خاص انتخاب می‌شود، تغییر ژنتیکی که باعث این ویژگی شده است برای پرورش‌دهندگان قابل مشاهده نیست.

تراریخته‌ها با استفاده از تکنیک‌های علمی این فرآیند را تسریع می‌کنند تا به گیاه هدف یک ویژگی ژنتیکی خاص بدهند. نتیجه مورد انتظار از قبل مشخص شده است، مانند اصلاح ذرت برای تولید سم حشره کش Bt.

از آنجایی که محصولات GMO به طور طبیعی مقاومت بیشتری دارند، برای کشاورزی موفق به آفت‌کش‌های کمتری نیاز دارند.

این احتمالاً برای افرادی که محصولات را می‌خورند سودی ندارد، زیرا خطر آفت‌کش‌ها روی غذا به طور کلی کم است. با این حال، GMO‌ها ممکن است اثرات مضر زیست‌محیطی و سلامت شغلی آفت‌کش‌های زیستی مصنوعی و ارگانیک را کاهش دهد.

بررسی‌های جامع چندگانه از مطالعات انسانی و حیوانی به این نتیجه رسیدند که شواهد محدودی وجود دارد که نشان می‌دهد GMO برای سلامت مضر است.

برخی نگرانی‌ها مطرح شده است که GMOهایی که به گلایفوسیت (Roundup) مقاوم هستند، استفاده از این علف‌کش را در سطوح بالاتر تشویق می‌کنند.

در حالی که یک مطالعه نشان داد که سطوح بالای گلایفوسیت می‌تواند باعث ایجاد سرطان در حیوانات آزمایشگاهی شود، این سطوح به مراتب بالاتر از سطوح مصرف شده در محصولات GMO و حتی در معرض قرار گرفتن به علت شغلی یا محیطی بود.

با این حال، در حالی که تحقیقات در مورد اثرات گلایفوسیت بر سرطان متفاوت است، آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان آن را به عنوان یک سرطان‌زای احتمالی برای انسان طبقه‌بندی کرده است.

 بنابراین تراریخته‌ها به آفت‌کش‌های کمتری نیاز دارند. این امر خطر آسیب آفت کش‌ها به کشاورزان، دروگران و افرادی که در نزدیکی مزارع زندگی می‌کنند را کاهش می‌دهد. بسیاری از مطالعات به طور مداوم نشان می‌دهند که GMO‌ها بی‌خطر هستند.

آیا باید از غذاهایی که از آفت کش استفاده می‌کنند اجتناب کرد؟

بسیاری از مردم ممکن است به دلایل زیست محیطی یا به دلیل نگرانی در مورد خطرات بالقوه درازمدت قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها از آفت‌کش‌ها اجتناب کنند.

محدود کردن قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها ممکن است به ویژه برای کودکان مهم باشد، زیرا آفت‌کش‌ها می‌توانند اثرات مخربی بر رشد و تکامل داشته باشند.

پختن و پوست کندن محصولات می‌تواند راه ساده ای برای کاهش سطح آفت‌کش‌ها باشد. همچنین می‌توانید میوه‌ها و سبزیجات خود را در خانه پرورش دهید یا از بازارهای کشاورزان محلی خرید کنید و در مورد روش‌های کنترل آفات آنها جویا شوید.

با این حال، به خاطر داشته باشید که شواهد علمی بسیار زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه خوردن مقدار زیادی از میوه‌ها و سبزیجات فواید بسیاری برای سلامتی دارد، صرف نظر از اینکه محصول ارگانیک یا معمولی باشد.

بنابراین، به دلیل نگرانی در مورد قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها، نباید از خوردن میوه‌ها و سبزیجات تازه به طور کلی اجتناب کنید.

درعوض، انتخاب‌های هوشمندانه و تمرین شیوه درست آماده کردن مواد غذایی می‌تواند به شما کمک کند از مزایای فراوان میوه‌ها و سبزیجات لذت ببرید و در عین حال خطرات مرتبط با آفت کش‌ها را نیز به حداقل برسانید.

نتیجه گیری

آفت‌کش‌ها معمولاً امروزه در تولید مواد غذایی برای افزایش محصول از طریق کنترل علف‌های هرز، حشرات و سایر تهدیدات برای تولید استفاده می‌شوند.

با این حال، هر دو آفت‌کش‌های زیستی و مصنوعی می‌توانند اثرات منفی بر سلامت و محیط زیست داشته باشند.

هفت استراتژی برای کاهش مصرف آفت کش ها

برای امضای کارزار «تعیین سرنوشت محصولات کشاورزی برگشتی آلوده به سموم غیر مجاز» به این لینک مراجعه کنید

پایان پیام

ترجمه و تنظیم: مریم قره‌گزلو

خرید زیتون از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید