ایرانیان و قرن جدید پر از گرد و خاک؛ چطور زندگی کنیم؟

ایرانیان و قرن جدید پر از گرد و خاک؛ چطور زندگی کنیم؟

به گزارش گلونی فردا پنجم خرداد هم توده جدیدی از گردوخاک وارد کشور می‌شود و دیگر نمی‌شود گفت به غرب کشور. غبار حالا تا تنگه هرمز و مرکز ایران و تا رودبار گیلان می‌رود و گاه به ساحل کاسپین می‌‌رسد.

نکته مهم این است که به نظر می‌رسد ما قرن جدید را با یک اتفاق تازه در زندگی‌مان شروع کرده‌ایم و این گرد و خاک دیگر دست از سر ما برنمی‌دارد.

آینده هم درباره کنترل این گرد و غبار روشن نیست. بخش مهمی از این خاک از عراق و سوریه می‌آید و با همه نفوذ ما در این دو کشور خبری از برنامه برای یک همکاری سه‌جانبه در گذشته نبوده است و حالا هم نیست یا دست‌کم من ندیدم که باشد.

ترکیه هم که دهه‌هاست دارد کارهایی می‌کند و پروژه‌های آبی‌اش را تکمیل می‌کند.

مهم‌تر از همه چیز برنامه دولت‌ها برای حفاظت از جان شهروندان در مقابل گردوخاک است. همان گونه در مثلا در ایالات متحده امریکا موفق شدند با اقدامات متعدد کانون‌های ریزگرد داخلی را کنترل کنند در این سه کشور هم باید برنامه‌های فوری وجود داشته باشد.

در چنین شرایطی حفاظت از جان کارمندان هم در بخش خصوصی و هم دولتی باید طبق یک برنامه پیش برود. استفاده از آموزش آنلاین و حتی کار در خانه می‌تواند باعث بشود بسیاری از مردم کمتر در معرض خطر قرار بگیرند.

بدیهی است که با تعطیلی مکرر گره‌ای از این مشکل گشوده نمی‌شود.

استفاده از تجربه دیگر کشورها و کمک گرفتن از توان تخصصی آنها هم لازم است. بازنگری در روش‌های کشاورزی حتما باید اتفاق بیفتد و…

ایرانیان و قرن جدید پر از گرد و خاک

پس شرایط پیش رو این طوری است که ما باید در مقابل این گردوخاک از خودمان محافظت کنیم. دست‌کم در روزهای آلوده از ورزش و فعالیت شدید تا می‌توانیم پرهیز کنیم.

پزشکان هشدار می‌دهند که ماسک بزنیم و تا می‌توانیم در محیط باز و خارجی نمانیم.

این حرف‌ها البته برای همه مردم قابل اجرا نیست. می‌دانم که مثلا رانندگان نمی‌توانند در خانه بنشینند و باید کار کنند و نان ببرند برای خانواده‌شان.

می‌دانم مردم شغل‌هایی دارند که لازمه‌اش حضور در خیابان و فضاهای باز است. اما واقعا بدمینتون بازی کردن در این روزها به استقبال خطر رفتن است. یا پیک‌نیک رفتن خانوادگی.

همه حرف این است که تا می‌توانیم در روزهای آلوده از خود و خانواده‌مان مراقبت کنیم و بدانیم شرایط پیش آمده یک‌شبه ایجاد نشده که یک‌دفعه از بین برود.

یعنی چیزی که بیشتر روزهای سال، مردم خوزستان تجربه‌اش می‌کردند حالا از بانه و تبریز تا بوشهر و شیراز را درگیر می‌کند و نیمی از ایران را زیر خود دفن می‌کند.

در این روزها مراقب ریه کودکان و سالمندان باشید و هرگز نگذارید کودکان در فضای باز بازی کنند. به دانش‌آموزان نیز بگویید در روزهایی که مدرسه می‌روند در حیاط ندوند و بازی نکنند.

در خاورمیانه کنونی ما نمی‌توانیم مثل فیلم‌های هالیوودی زندگی کنیم. زندگی در این منطقه جنگ‌زده شرایط خودش را دارد. آن هم با این گرانی‌ها و این وضعیت اقتصادی. وضعیتی که نیاز مردم به خیابان را هر روز بیشتر می‌کند.

در کشوری که شغل بسیاری از مردم دستفروشی یا شغل‌های فصلی است، مردم برای تهیه جنس ارزان‌تر نیاز دارند به پیاده‌رو بروند. و اینجاست که حتی شاخص ۵۰۰ هم مانع حضور مردم در فضای باز نمی‌شود.

مستند توفان شن را ببینید؛ گرد و خاک و آینده ایران

پایان پیام

نویسنده: رضا ساکی

ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید