نوروز و رقص و شاعرانگی

نوروز و رقص و شاعرانگی

به گزارش گلونی نعمت‌الله فاضلی در کانال تلگرامش نوشت:

نوروز فضاست؛ فضایی که تاریخ، جغرافیا، طبیعت، فناوری‌ها، فرهنگ‌ها و انسان‌ها را به شیوه معنادار و منسجم و یکپارچه در هم تنیده است.

حال و هوای نوروزی، کلیت زندگی، عواطف، باورها و دانش‌ها را در خود دارد. نوروز فضای انسان ساختی است که مسیر تاریخی طولانی  هزاران ساله را طی و از مکان‌ها و سرزمین‌های پر فراز و نشیب گذشته تا امروز به دست انسان ایرانی در سراسر جهان رسیده است.

فضای نوروزی لایه‌های پرشمار و بی انتهایی از خاطره‌ها، قصه‌ها، ادبیات، شعرها، موسیقی‌ها، تاریخ‌ها و روایت‌های مردگان و زندگان است.

نوروز فضای یادگیری و یاددهی است. درس‌های زندگی، پندهای آموزگار روزگار، اندیشه‌های عالی‌ترین و برجسته‌ترین حکیمان، سازنده‌ترین تجارب هستی، والاترین پیام‌های اخلاقی و انسانی، ممتازترین متن‌ها و نشانه‌های خلاق و زیبای انسانی مواد آموزشی مدرسه و برنامه درسی نوروزی است.

در این مدرسه انسان‌ها با هر مذهب، هر شغل، هر نسل و سن و سال، هر جنس، و هر ویژگی، تحصیل و تدریس می‌کنند.

فضای نوروزی، رقابت، اجبار، نمره و مدرک و سلسله مراتب ندارد. فضای آموزشی نوروز، فضای آزاد، داوطلبانه، مشارکتی، دموکراتیک، گفتگویی و بحث و اندیشه ورزی است.

نوروز فضای انسانیت و انسان ورزی است و دوست و نادوست، غریبه و آشنا، خویشاوند و بیگانه، همشهری و هموطن، و شهروند از هر سرزمین شهر و روستا و عشایر حضور دارند.

فضای نوروزی، فضای زیبا و تمیز و آرمانی است. خانه‌ها، خیابان‌ها، میدان‌ها، کوچه‌ها، محله‌ها، مراکز و موسسات و ساختمان‌ها و اشیا همه و همه در فضای نوروز آراسته و پیراسته‌اند تا شایسته‌ترین جلوه و جلای زیبایی شناسانه انسانی را نمایش دهند.

در فضاهای نوروزی، موسیقی‌ها با خوش‌ترین لحن و صدای دل انگیز، جهان را به شوق و رقص می‌آورند.

نوروز فضای رقص است؛ این انسانی‌ترین هنر بدن آدمی. نوروز، فضای رقص و پایکوبی و دست افشانی است تا اندام آدمی به سخن درآید و نشانه ای از آزادی، معنویت و شاعرانگی سلول‌های وجود انسان در هستی باشد.

نوروز، فضای یکپارچگی انسان و طبیعت است. باغ‌ها، گیاهان، آب‌ها، دشت‌ها، ابرها، جانوران و خاک‌ها و کوه‌ها با انسان‌ها نو شدن هستی را جشن می‌گیرند تا با زبان واحد، همبستگی و دلبستگی شان را شکل داده و اتحادی شگفت از هستی واحد را نمایش دهند.

نوروز، فضای اتصال و درهم تنیدگی است، اتصالی بدون اصطحکاک و فرسایش؛ اتصالی مولد و خلاق؛ اتصال دل‌ها، بدن‌ها، سرزمین‌ها، تاریخ‌ها و فرهنگ‌ها. از همین‌هاست که فضای نوروزی، فضای مولد و بارور می‌شود؛ و جهان ایرانی  شوق آفرین و خلق کردن می‌یابد و تولید می‌کند: تولید فرهنگ.

نوروز فضای خانواده و خانواده‌هاست. نسل‌ها در این فضا همنشین و هم زبان می‌شوند. انسان‌ها دوست و دوستان مکرر تمرین دوستی می‌کنند.

نوروز فضای درهم آمیختن است؛ درهم آمیختن سنت و تجدد، شهر و روستا؛ زنان و مردان؛ فقرا و اغنیا؛ جهانی و محلی، و درهم آمیختن فرم و محتوا. نوروز، فضای همنشین بدون تنش تضادها و تفاوت‌هاست.

در جهانی که اقتدارگرایان با نام خدا، مذهب، تمدن، علم و دیگر عناوین و ارزش‌ها می‌کوشند انسان‌ها را برده و مطیع و مقلد خود سازند، می‌کوشند فضای نوروزی را با توجیه‌ها و توضیح‌های گوناگون شر یا شبه شر نشان دهند؛ یا از روی استیصال آن را بپذیرند اما منزلتش را دون ارزش‌های کاذب سیاسی و سلطه جویانه خود قرار دهند.

این است که نوروز امروزی فضای مقاومت هم هست؛ مقاومت دربرابر سلطه جویی، بردگی‌های جدید، و د‌ر برابر انسان ستیزی و اقتدارگرایی مذهبی و دنیوی. نوروز، فضای مدنی است که نیروهای مقاوم و انسان گرا و سلطه گریز و خشونت پرهیز، قدرت و توانمندی فرهنگی‌شان را تولید و بازتولید می‌کنند و در برابر تباهی‌ها و خودکامگی‌های جهان امروز می‌ایستند.

نوروز جوشش جمعی برای شادی است

پایان پیام

ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید