مشی و مشیانه؛ نخستین زوج بشری در اساطیر زرتشتی
به گزارش گلونی بعد از این که گیومرث، نخستین انسان، به دست اهریمن کشته شد، نطفه او بر زمین ریخت و سپندارمزد، امشاسپند موکل زمین، آن را چهل سال در خود نگه‌داری کرد تا اینکه شاخه ریواسی با دو ساق و پانزده برگ از خاک رویید.
یک ساق این گیاه مشی بود و ساق دیگر مشیانه. این دو بعد از دریافت فره ایزدی به صورت انسان درمی‌آیند و می‌توانند به اعمال انسانی بپردازند.
در همین حال، اهریمن در کمین ایستاده تا اندیشه این دو را آلوده کرده و آن‌ها را به دروغ وا دارد.
کما اینکه چنین می‌کند و مشی و مشیانه، اولین دروغ را به زبان آورده و آفرینش را به اهریمن منسوب می‌کنند.
با انتساب آفرینش بر دیوان نخستین گناه اتفاق می‌افتد و با خوردن خوراکی‌هایی که به مرور سنگین‌تر می‌شوند، فساد هم بین این دو رواج پیدا می‌کند.
آن‌ها تغذیه خود را از آب به گیاه، شیر و سپس گوشت تغییر می‌دهند و خشونت بین‌شان بیشتر می‌شود. اما تمام این‌ها بدین معنا نیست که ایزدان و اورمزد آن‌ها را رها کرده‌اند.
همان‌طور که در اساطیر می‌بینیم ایزدان روشن کردن آتش را به آنان آموختند و اورمزد نیز کشاورزی را بهشان یاد داد.
اما هر گناهی تاوانی دارد. مشی و مشیانه هم از این قضیه مستثنی نیستند.
بهای اولین دروغ نخستین زوج این است که تا مدت‌ها از داشتن فرزند محروم می‌شوند. با این‌حال بعد از گذشت چندی که این دو ابراز پشیمانی و بخشش می‌کنند، می‌توانند با هم وصلت کرده و صاحب فرزندانی شوند.
اما فرزندان آن‌قدر به چشم پدر و مادرشان شیرین می‌آیند که والدین آن‌ها رو می‌خورند. سپس اورمزد از میزان علاقه والدین به فرزند می‌کاهد تا میل فرزندخواری هم از بین برود.
بعد از این اتفاق، آن‌ها صاحب هفت فرزند دختر و پسر می‌شوند. هر یک از این فرزندان با یکدیگر جفت شده و نسل بشر را ادامه می‌دهند.
تقسیم بندی تاریخی زبان های ایرانی چگونه است؟
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید
