پرداخت بیش از یک تریلیون دلار یارانه سوخت های فسیلی در نقض تعهدات اقلیمی
یک اندیشکده بین‌المللی می‌گوید علیرغم توافق برای حذف تدریجی یارانههای «ناکارآمد» برای سوخت‌های فسیلی، بیست اقتصاد برتر دنیا هنوز هم در این زمینه هزینه می‌کنند.
به گزارش گلونی به نقل از گاردین و به نقل از اندیشکده موسسه بین‌المللی توسعه پایدار (IISD)، با وجود توافق رهبران جهان برای حذف تدریجی یارانههای «ناکارآمد» سوخت‌های فسیلی در اجلاس اقلیمی کاپ۲۶ در گلاسکو در سال ۲۰۲۱، میزان بودجه عمومی صرف شده برای زغال سنگ، نفت و گاز توسط ۲۰ اقتصاد بزرگ جهان به رکورد ۱.۴ تریلیون دلار (۱.۱ تریلیون پوند) در سال ۲۰۲۲ رسیده است.
این گزارش پیش از نشست کشورهای گروه ۲۰ در دهلی در ماه آینده منتشر شده است که می‌تواند تعیین کننده نحوه برگزاری کنفرانس بزرگ اقلیمی بعدی که در نوامبر در امارات متحده عربی برگزار می شود باشد.
تارا لان، یکی از همکاران ارشد IISD و نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «بسیار مهم است که رهبران کاهش یارانه سوخت‌های فسیلی را در دستور کار قرار دهند.
این ارقام یادآور مبالغ هنگفتی از بودجه عمومی است که دولت‌های بیست اقتصاد برتر دنیا علیرغم تأثیرات ویرانگر فزاینده تغییرات آب و هوایی همچنان برای سوخت‌های فسیلی صرف می‌کنند.
استفاده از سوخت‌های فسیلی آلاینده‌هایی را آزاد می‌کنند که سیاره را گرم کرده و پدیده‌های آب و هوایی شدید را قوی‌تر می‌کنند.
آن‌ها همچنین هوا را با سمومی آلوده می‌کنند که به ریه ها و سایر اندام‌های افراد آسیب می‌رساند.
دانشمندان تخمین می‌‌زنند که آلودگی هوا ناشی از سوخت‌های فسیلی سالانه بین ۱ تا ۱۰ میلیون نفر را می‌کشد.
اما فراتر از هزینههای نادیده گرفته شده برای جامعه، دولت‌ها با حمایت از تولیدکنندگان سوخت فسیلی و مشتریانشان با بودجه عمومی، باعث کاهش بیشتر قیمت‌ها شده‌اند.»
پرداخت یارانه سوخت های فسیلی در نقض تعهدات اقلیمی
این گزارش نشان می‌دهد که دولت‌های گروه ۲۰ در سال گذشته ۱ تریلیون دلار یارانه، ۳۲۲ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری توسط شرکت‌های دولتی و ۵۰ میلیارد دلار وام از موسسات مالی عمومی برای سوخت‌های فسیلی هزینه کرده‌اند.
نویسندگان این مطالعه دریافتند که مقدار کل این بودجه بیش از دو برابر آن‌چیزی است در سال ۲۰۱۹ هزینه کرده بودند.
رهبران گروه ۲۰ در سال ۲۰۰۹ موافقت کردند که یارانههای سوخت‌های فسیلی ناکارآمد را «در میان مدت» حذف کنند.
در اجلاس اقلیمی کاپ۲۶ یک دهه بعد از آن، رهبران جهان موافقت کردند که این تلاش‌ها را تسریع کنند.
اما از آن زمان، هزینههای زندگی در نتیجه همه گیری کووید-۱۹ و جنگ روسیه و اوکراین به شدت افزایش یافته است.
درگیری روسیه و اوکراین جرقه یک بحران انرژی را برانگیخت که بسیاری از دولت‌ها را بر آن داشت تا با پرداخت یارانه هزینههای سوخت و قبوض انرژی را کاهش دهند.
دانشمندان و پزشکان مدت‌هاست در مورد خطرات یارانه دادن به سوخت‌هایی که باعث مرگ انسان‌ها می‌شود و در عین حال مانع از تلاش‌ها برای سبز شدن اقتصادها می‌شود، هشدار داده‌اند.
اخیراً نیز کارشناسان و اقتصاددانان انرژی به جمع افرادی پیوسته‌اند که یارانه سوخت‌های فسیلی را زیر سوال می برند.
در ماه فوریه، گزارشی از آژانس بین‌المللی انرژی نشان داد که مقیاس یارانههای سوخت‌های فسیلی در سال ۲۰۲۲ «نشانه‌ای نگران‌کننده برای گذار از انرژی‌های فسیلی» است، هرچند که می‌توان از برخی از اقدامات به‌عنوان ضرورت‌های اجتماعی یا سیاسی دفاع کرد.
در ماه ژوئن، گزارشی از بانک جهانی نشان داد که «دولت‌ها با کاهش قیمت سوخت‌های فسیلی، نه تنها استفاده بیش از حد را تشویق می‌کنند، بلکه استفاده از فناوری‌های آلاینده ناکارآمد را تداوم می‌بخشند و نابرابری را ریشه‌دار می‌کنند.»
نویسندگان همچنین دریافتند که از تمام یارانه های بخش انرژی، حدود سه چهارم به سوخت های فسیلی اختصاص می یابد.
ریچارد دامنیا، اقتصاددان ارشد یک گروه توسعه پایدار در بانک جهانی و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «پتانسیل عظیمی در اصلاح یارانه‌ها وجود دارد. با تغییر کاربری یارانه‌هایی که به هدر داده می‌شوند ، می‌توانیم مبالغ قابل توجهی را برای رفع برخی از چالش‌های مهم کره زمین استفاده کنیم.»
پژوهش IISD دریافت که با افزایش مالیات کربن به مبلغ ۲۵ تا ۵۰ دلار به ازای هر تن گازهای گلخانه‌ای، دولت های گروه ۲۰ می‌توانند سالانه یک تریلیون دلار اضافی به دست آورند.
برای جبران هزینههای افراد آسیب‌پذیر که در فقر زندگی می‌کنند، نویسندگان پرداخت‌های هدفمند رفاهی را به کسانی که بیشتر به آن نیاز دارند توصیه کردند.
آن‌ها همچنین به رهبران جهان توصیه کردند که از وعده خود مبنی بر حذف تدریجی یارانه سوخت‌های فسیلی، اصطلاح «ناکارآمد» را حذف کنند و در عوض موارد استثنایی قابل توجیه را نام ببرند.
این مطالعه همچنین از رهبران گروه ۲۰ خواست تا پرداخت یارانه سوخت‌های فسیلی در کشورهای ثروتمند را تا سال ۲۰۲۵ و در بقیه کشورها تا سال ۲۰۳۰ پایان دهند.
لان می‌گوید: «با توجه به اینکه شرکت‌های تولید کننده سوخت‌های فسیلی در بحبوحه بحران انرژی در سال گذشته به سودهای بی‌سابقه‌ای دست یافته‌اند، انگیزه کمی برای آن‌ها وجود دارد که مدل‌های تجاری خود را مطابق با آنچه برای محدود کردن گرمایش جهانی لازم است تغییر دهند. اما دولت ها این قدرت را دارند که آن‌ها را در مسیر درست سوق دهند.»
تلاش های برندهای بزرگ و کوچک دنیا برای حفظ محیط زیست و حیات وحش
پایان پیام
مترجم: مریم قره گزلو
