تاثیرات تغییرات آب و هوایی بر اقیانوس ها

در ۱۷ دی ۱۴۰۲ 0

به گزارش گلونی محققان تغییرات اقلیمی‌ می‌گویند که اقیانوس مدت‌هاست که بیشترین تأثیرات گرمایش جهانی را که توسط انسان ساخته شده است متحمل شده است.

اقیانوس به عنوان بزرگترین ذخیره کننده کربن سیاره، گرما و انرژی اضافی آزاد شده از افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای محبوس در سیستم زمین را جذب می‌کند.

امروزه اقیانوس‌ها حدود ۹۰ درصد گرمای تولید شده توسط افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای را جذب کرده‌اند. همانطور که گرما و انرژی بیش از حد اقیانوس را گرم می‌کند، تغییر دما منجر به اثرات آبشاری بی نظیری از جمله ذوب یخ، افزایش سطح دریا، امواج گرمای دریایی و اسیدی شدن اقیانوس می‌شود.

این تغییرات در نهایت باعث تأثیر ماندگاری بر تنوع زیستی دریایی، و زندگی و معیشت جوامع ساحلی و فراتر از آن می‌شود. از جمله حدود ۶۸۰ میلیون نفر که در مناطق کم ارتفاع ساحلی زندگی می‌کنند، تقریباً ۲ میلیارد نفر که در نیمی از کلان شهرهای جهان که ساحلی هستند، زندگی می‌کنند.

تقریباً نیمی از جمعیت جهان (۳.۳ میلیارد) که برای پروتئین به ماهی وابسته هستند و تقریباً ۶۰ میلیون نفر در بخش شیلات و آبزی پروری در سراسر جهان کار می‌کنند.

افزایش سطح آب دریا

افزایش سطح آب دریاها در دهه‌های اخیر به دلیل افزایش ریزش یخ در مناطق قطبی جهان شتاب گرفته است. آخرین داده‌های سازمان جهانی هواشناسی نشان می‌دهد که میانگین سطح آب دریاها در سال ۲۰۲۱ به رکورد جدیدی رسیده است و به طور متوسط ۴.۵ میلی متر در سال در بازه زمانی ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۱ افزایش یافته است.

همراه با تشدید طوفان‌های استوایی، افزایش سطح دریا وقایع شدید مانند طوفان‌های مرگبار و خطرات ساحلی مانند سیل، فرسایش و رانش زمین را تشدید کرده است، که اکنون پیش بینی می‌شود حداقل یک بار در سال در بسیاری از نقاط رخ دهد. چنین وقایعی از نظر تاریخی در هر قرن یک بار اتفاق می‌افتاد.

علاوه بر این، هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) می‌گوید که چندین منطقه مانند غرب اقیانوس آرام استوایی، جنوب غربی اقیانوس آرام، اقیانوس آرام شمالی، جنوب غربی اقیانوس هند و اقیانوس اطلس جنوبی بالا آمدن سطح دریا به میزان قابل توجهی سریعتر رخ می‌دهد.

امواج گرمای دریایی

فرکانس امواج گرمای دریایی دو برابر شده و طولانی‌تر، شدیدتر و گسترده‌تر شده‌اند. IPCC می‌گوید که تأثیر انسان محرک اصلی افزایش گرمای اقیانوس‌ها بوده است که از دهه ۱۹۷۰ مشاهده شده است.

اکثر موج‌های گرما بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ اتفاق افتاد و باعث سفید شدن گسترده مرجان‌ها و تخریب صخره‌ها شد. در سال ۲۰۲۱، نزدیک به ۶۰ درصد از سطح اقیانوس‌های جهان حداقل یک بار موج گرمای دریایی را تجربه کردند.

برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد می‌گوید که اگر آب همچنان به گرم شدن ادامه دهد، تمام صخره‌های مرجانی جهان می‌تواند تا پایان قرن سفید شود.

سفید شدن مرجان‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که صخره‌ها جلبک‌های میکروسکوپی حیاتی خود را در شرایط استرس از دست می‌دهند. آخرین رویداد جهانی سفید شدگی (بلیچینگ) در سال ۲۰۱۴ آغاز شد و تا سال ۲۰۱۷ ادامه یافت – در اقیانوس آرام، هند و اقیانوس اطلس گسترش یافت.

از دست دادن تنوع زیستی دریایی

افزایش دما خطر از بین رفتن غیرقابل برگشت اکوسیستم‌های دریایی و ساحلی را افزایش می‌دهد . امروزه، تغییرات گسترده ای مشاهده شده است، از جمله آسیب به صخره‌های مرجانی و حرا که از حیات اقیانوسی پشتیبانی می‌کنند، و مهاجرت گونه‌ها به عرض‌های جغرافیایی و ارتفاعات بالاتر که آب می‌تواند خنک تر باشد.

آخرین تخمین‌های سازمان آموزشی، علمی‌و فرهنگی سازمان ملل متحد هشدار می‌دهد که بیش از نیمی‌از گونه‌های دریایی جهان ممکن است تا سال ۲۱۰۰ در آستانه انقراض قرار گیرند.

با افزایش ۱.۱ درجه سانتی‌گراد دما امروز، ۶۰ درصد از اکوسیستم‌های دریایی جهان که قبلاً تخریب شده اند تخمین زده می‌شود. یا به طور ناپایدار شوند. گرم شدن ۱.۵ درجه سانتیگراد ۷۰ تا ۹۰ درصد از صخره‌های مرجانی را تهدید می‌کند و افزایش ۲ درجه سانتیگراد به معنای از دست دادن تقریباً ۱۰۰ درصدی است – و رسیدن به نقطه ای بدون بازگشت است.