راسو کوچک ترین گوشتخوار ایران است
راسو کوچک ترین گوشتخوار ایران است
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره راسو آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۴ تا ۴۳ سانتی‌متر، دم ۳ تا ۱۳ سانتی‌متر، پای عقب ۲/۵ تا ۳/۵ سانتی‌متر، طول گوش ۱ تا ۱/۵ سانتی‌متر و وزن ۳۵ تا ۱۶۰ گرم است.
کوچک‌ترین گوشتخوار ایران است.
بدنی کشیده و ظریف با گردنی بلند، سری باریک و تخت و اندامی کوتاه دارد چشمان سیاه رنگ درشت و گوش‌های گرد و بزرگ دارد.
کف رو است و دست و پاها ۵ انگشت با پنجه‌های تیز دارد. موهای پشت بدن قهوه‌ای شکلاتی تا قهوه‌ای کم رنگ و بخش‌های زیرین بدن سفید با خال‌های قهوه‌ای رنگ است.
در مناطق سردسیر غرب و شمال غرب کشور در زمستان‌ها رنگ پشت کم‌رنگ و گاهی سفید می‌شود.
ویژگی‌های زیستی
به شدت تک‌زی است و نر و ماده غیر از فصل جفت‌گیری جداگانه زندگی می‌کنند.
قلمرو یک نر معمولا قلمرو چند ماده را در بر می‌گیرد.
بسیار پر جنب و جوش است و در تمام ساعات شبانه روز دیده می‌شود.
راسو
به راحتی از درخت بالا می‌رود و بخوبی شنا می‌کند.
لانه دائمی دارد از پستانداران کوچک، تخم و جوجه پرندگان، خزندگان، دوزیستان، حشرات و حیوانات اهلی مانند مرغ و خروس و کبوتر تغذیه می‌کند.
پیش از حمله به شکار مسیر حرکت را زیر نظر گرفته و با حمله به گردن، طعمه خود را از پا در می‌آورد.
در تمام طول سال قادر به جفت گیری است اما معمولا در بهار و تابستان جفت‌گیری می‌کند جفت‌گیری با جنگ نرها برای تصاحب ماده‌ها همراه است.
زمانی که غذا فراوان است، ماده‌ها ممکن است بیش از یک بار در سال تولید مثل کنند.
دوره بارداری ۳۴ تا ۳۷ روز بطول می‌انجامد و ۴ الی ۷ و گاهی تا ۱۰ نوزاد بدون مو با چشم‌های بسته به وزن ۱ تا ۲/۳ گرم به دنیا می‌آورد.
پس از ۴ روز کرک سفیدی سطح بدن نوزادان را می‌پوشاند و پس از ۲۶ الی ۳۰ روز چشم‌های خود را باز می‌کنند.
به مدت ۶۰ روز از شیر مادر تغذیه می‌کنند و پس از ۳ تا ۴ ماه مستقل و بالغ می‌شوند. بیشترین طول عمر در طبیعت ۳ سال است اما در اسارت تا ۱۰ سال عمر می‌کنند.
زیستگاه، پراکنش و فراوانی راسو
در انواع زیستگاه‌ها از جنگل‌های باز، اراضی کشاورزی، علفزارها، استپ‌ها و حتی مناطق نیمه بیابانی زیست می‌کند.
به طور عمده در مناطق شمالی و غربی کشور پراکندگی داشته و از جمعیت به نسبت خوبی برخوردار است.
وضعیت حفاظتی
در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN و پیوست II کنوانسیون CITES قرار دارد.
هر ساله تعداد زیادی به دلیل خسارت رساندن به مرغداری‌ها توسط مردم محلی کشته می‌شوند.
اطلاعات چندانی از این گونه در دست نیست و از این رو بررسی محدوده پراکندگی و وضعیت جمعیت آن در زیستگاه‌های مختلف از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
پایان پیام
کد خبر : 202947 ساعت خبر : 5:00 ب.ظ