برادرجان سریالی با آبرو و وقار است

برادرجان سریالی با آبرو و وقار است

به گزارش گلونی مگر می‌شود داستانی جذاب و ملموس به همراه ساختار کلامی قوی و نزدیک به شعر و رعایت ظریف عروض نوشته شود، کارگردان با قاب‌ و میزانسن (نشست و حرکت و جای‌گیری عناصر نمایشی از قبیل بازیگر، نور و موسیقی و …) و انتخاب بازیگران خوب و مهمتر از همه بهره بردن از همان بازیگر در جای درست، داستانش را تعریف کند و مخاطب، اثر را پس بزند؟

برادر جان سریالی ماه رمضانی است که این شب‌ها از شبکه تماشا بازپخش آن را شاهد هستیم.

مجموعه‌ای که سعید نعمت‌الله در جایگاه نویسنده، داستانی از دل مردم بیرون کشیده و به رسم همیشگی قلمش، ساختار کلامی (دیالوگ) فیلمنامه را نثر موزون انتخاب کرده است.

شخصیت و لحن و واژه‌های گفتار آدم‌های نعمت‌الله بیننده آشنا را به یاد زنده‌یاد علی حاتمی و زنده‌باد مسعود کیمیایی می‌اندازد، چیزی میان این دو قلم.

دیالوگ‌های فیلمنامه نویس، کوتاه، رفت و برگشتی و رگباری و موثر هستند.

همین ویژگی‌ها داستان را هدفمند پیش برده و ضرباهنگ را به خوبی حفظ می‌کند.

دیگر ویژگی فیلمنامه برادرجان، وجود شخصیت‌های خاکستری است، نه مطلقا سیاه و نه سفید.

نمونه‌اش آدمی مانند کریم بوستان که انسانی درستکار است اما لایه‌هایی در کاراکتر او وجود دارد که به گذشته‌اش برگشته و آزارش می‌دهد، او هم خطا کرده، انسانی که حالا دارد کارهای خوب انجام می‌دهد تا به ارامش رسیده و اندکی جبران کند.

موضوع برادر ‌جان حق‌الناس است، بستری تکراری متعلق به بسیاری از سریال‌های تلویزبونی که برای نیشگون گرفتن وجدان بیننده ساخته می‌شوند و این رویکرد سلیقه و هدف تلویزیون و مناسب ماه رمضان نیز است.

اما این مجموعه با زاویه دیدی متفاوت و البته ملموس، مخاطب را گرفتار خود می‌کند.

آهنج در مقام کارگردان، با برادر جان نشان داد که توان تعریف داستانی کم اما خوش گره با وجود شخصیت‌هایی آشنا و قوی و میزانسن‌های درست و با وقار را دارد.

بازیگران سریال به خوبی انتخاب شده‌‌‌اند و کارگردان بهره درستی از ایشان برده است.

برای نمونه علی نصیریان که خوب و درست بازی می‌کند.

شگفت انگیز اینجاست که ما همان رفتار و لحن نصیریان را دیده و می‌شنویم اما شبیه هیچکدام از نقش‌هایش نیست.

مکث‌ها، نگاه نافذ، تاکید درست روی برخی واژه‌ها، افت و خیز قابل باور در ادای جملات و حسی که سال‌ها پرورش یافته و در جان ناخوداگاه این بازیگر توانا نشسته است. حالا تکنیک، همه ناخوداگاه او شده است.

برادرجان فیلمنامه‌ای جذاب با ساختار کلامی خوش ریتم و پینگ پنگی، کارگردانی و بازیگری ملموس و قابل باور دارد و اینها برای یک مجموعه ثروت بزرگی است. به والله که تمام.

پایان پیام

نویسنده: نیما نعمتی‌زاده