بازنگرشی بر ویژگیهای ناکارآمد انسانهای خلاق

به گزارش پایگاه خبری گلونی،  آندریا نوشاد نویسنده، طراح و کارگردان نمایش «کِتو» درباره این اثر برای مخاطبان یادداشت را نوشته که در ادامه می خوانید: زیست های ناکامل، تلاشهای بی ثمر، اولویت دادن به کارهای بیهوده بجای دنبال کردن هدفی معین، حس دورافتادگی از نزدیکان، کمبود اعتماد بنفس، نیاز مداوم به رفتن و کَندن، نارضایتی ایکه بنظر هیچوقت برطرف نمیشود، خلاءیی در درون که از دنیای مادی دورمان میکند و به شعر و هنر و معنویات پیوندمان میزند؛ همه ی این خصلتها طبق علوم باستانی ستاره شناسی هندی، ناشی از قرارگیری کِتو در مکان خاصی حین تولد فرد است.

بسیاری از این ویژگیها در افراد افسرده هم موجود هستند؛ این ویژگیها گریبان بسیاری از افراد خلاق را گرفته است. شعر “زوزه” گینزبرگ به چنین افرادی میپردازد. تاثیرات کِتو یک ژانری از این قبیل افراد است و در علم روانشناسی هم این قبیل افراد میبایستی در دسته بندی خاصی بگنجند: شاید کسانیکه برخی علائم افسردگی، پارانویید، وسواسی، تنوع شخصیت و یا دوقطبی را دارند ولی نمیتوان بر آنها نامِ مبتلا نهاد.

کِتو مانند سایر صور فلکی یک افسانه است؛ بطور خلاصه وقتی اکسیر جاودانگی بین الهه ها دست به دست میشده، دیوی از این ماجرا بو میبرد و با دوز و کلک میتواند جرعه ای از اکسیر را بنوشد؛ و دقیقا در همین حین یکی از الهه ها متوجه میشود و سر دیو را از بدنش جدا میکند ولی چون دیو   مقداری از اکسیر را نوشیده بوده، سرش و بدنش هر یک بطور جداگانه جاودانه میشوند؛ قسمت سر، راهو نام میگیرد و تن بدون سر، کِتو.

در باور من، برای آزاد شدن از بندها میبایست نخست آنها را بیان کرد؛ بیان اندیشه به ما کمک می کند زندگی سالم تری داشته باشیم . در سال٩٣ پرفورمنس “تخیل خالی خیال” را با موضوع “قضاوت و پیشداوری” ارائه کردم و یکی از دغدغه های ذهنی من، نگرشهای یکسویه، پیشداوریهای بیرحمانه و بی محابا مُهر زدن به پدیده ها بود و هست و در پرفورمنس تاتر کتو به ذهنیات پیچیده انسانی می پردازم ،که از زندگی ما دور نیست . شاید خود ما است و یا در هماسیگی ما نفس می کشد.به طور کلی مطالب مرتبط با هم نسلی هایم مرا درگیر خود میکنند. و برایم خارش مغزی ایجاد می کند و همیشه دوست دارم در حوزه ایی قدم بردارم که درونیات خودم را بی پروا بروز دهنم و مهاطب را به چالش بروز درونیات بکشم.حدود یک سال پیش بر اساس موسیقی کِتو ساخته ی گروه رودخانه ی خاکستری، طراحی حرکت کردم. در این طراحی از عناصر چهارگانه، از حرکات موزون ملل شرق و آیینهای باستانی بهره گرفتم و از مدتی قبل تصمیم به اجرای سایکودرامایی حول همان محور گرفتم.

کِتو از تاریخ ٢۶ آذر تا ١ دی ماه ساعت ٢٠:٣٠ در تماشاخانه ی ‘دا’ اجرا خواهد رفت و بازنگرشی است بر ویژگیهای ناکارآمدسازِ انسانهای خلاق.