کویرهای ایران

نمی‌دانم شما چقدر در مورد کویر کنجکاو شده‌اید؟

از زمانی که توانستم خودم را بشناسم کوه و پدر برایم مظهر استقامت بودند و سه گانه ی کویر، بلوچ و شتر مظهر قناعت و صبر.

هنگام صحبت کردن از هر اقلیم جغرافیایی قبل از هر چیز مردمان آن اقلیم در نظرم مجسم می‌شوند.

قیافه‌های صبور، رنج دیده و قانع همراه با دریا دلی وصف ناشدنی.

در حیرتم که از ازل کویر انسان‌ها را قانع پرورش داد یا انسان‌های قانع کویر را برای زندگی برگزیدند.

کویر آرام است و وسیع، عمیق تر از هر اقیانوسی. انسان را غرق خیال می‌کند و چه چیزی زیباتر از خیال.

تنها در خیال است که هیچ انتهایی نمی‌توان برای بلندپروازی و رویا بافی متصور بود.

تنها در کویرهای ایران است که بال‌های خیال آمادهی پرواز به مسیرهای بی بن بستاند.

کویر بخشندهی صبر است و استقامت. شبهایش عصاره‌ی زیباییاند و بیانگر تبحر خالق.

دنیای ژرف در مقابل چشمان آدمی. معجونی بهشتی. مسکری برای بی خود شدن از دنیا و خود. ستارگان در کنار هم به سان خوشه‌های انگورند.

نزدیک‌تر از هر جای دیگر. درخشنده تر. در شب، آسمان سقفش پایین است.

پایین‌ترین حد ممکن. هر کسی می‌تواند ستاره خود را داشته باشد و البته اگر هوس کرد آن را بچیند.

اگر به دنبال مفری برای فرار از شلوغی و آلودگی شهرها هستید دریا جای خوبی است ولی کویرانتخاب بهتری است، حتی بهترین انتخاب.

لذت سکوت به عمق جانت نفوذ می‌کند و سلول به سلول تنت را مشت و مال می‌دهد.

از همه فکر و دغدغه‌های رایج خلاصت می‌کند و خیالت راه خودش را می‌رود. خلاصه کلام اینکه اگر کویر هستید یا به این زودی‌ها به دیدار کویر می‌روید سلامم را بهش برسانید.