به کاندیدها رای ندهید!

به کاندیدها رای ندهید!

پایگاه خبری گلونی مهرداد دهقانی: هنوز رفتارهای نادرست «کاندیدها» برای انتخابات مجلس دهم را هضم نکرده‌ایم؛ ولی مشخص است بوی انتخابات دیگری به مشام کاندیدها رسیده است.

بیشتر اعمال کاندیدها غیرقانونی و‌ غیراخلاقی است؛ همان‌هایی که برخلاف دستور قانون به‌صورت علنی تبلیغات را شروع کرده‌اند و مزاحم اوقات شریف ما می‌شوند.

وقتی در تاکسی می‌نشینیم، تئوریسین می‌شویم اما زمان انتخاب عضو شورای شهر، کاندیدهایی عَلَم می‌کنیم که درباره‌ی شورای شهر و شهرداری، تقریبا چیزی نمی‌دانند. بعد از انتخاب آن کاندیدها و نمایان شدن ضعف تصمیم‌گیری‌شان، در تاکسی می‌نشینیم و غُر می‌زنیم.

بین کاندیدهای خرم‌آباد، کدامشان وظیفه‌ی سازمان فاوا شهرداری را می‌داند؟ کدامشان آدرس ساختمان سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری را می‌داند؟ کدامشان نگاهی هرچند گذرا به قوانین مربوط به شهرداری انداخته است؟

البته برخی شهروندان نیر اصلا نمی‌دانند شورای شهر چیست! چه برسد بدانند چه کسی شایسته‌ی عضویت در آن است. برای نمونه، بسیار دیده شده افرادی می‌گویند: «شهرداری به‌جای فلان‌کار به فکر بیکارها باشد»! همین افراد، کاندیداهای نام‌آشنا را عضو شورای شهر می‌کنند، بی‌آنکه بدانند هم‌طایفه بودن یا سرشناس بودن به لطف اخبار هنری، ورزشی و… لزوما به معنی شایستگی آن فرد برای شورای شهر نیست.

به کاندیدها رای ندهید!

سوتفاهم پیش نیاید؛ «کاندید» با «کاندیدا» فرق می‌کند. کاندید یعنی بسیار ساده‌لوح یا هالو، ولی کاندیدا به معنی داوطلب است.

عضو شورای شهر حداقل می‌باید توان نگارش داشته باشد، بتواند ایده ارایه بدهد و برنامه تدوین کند، با فرایندها، قوانین و ساختار اداری شهرداری، علم مدیریت و علم برنامه‌ریزی آشنا باشد، تجربه‌ی مرتبط با امور شهرداری در کارنامه‌اش باشد و… . آیا کاندیدهایی که قصد کاندیداشدن دارند، حداقل‌ها را دارند؟

چرا با خودمان تعارف داریم؟ مگر غیر از این است که هدف برخی از کاندیدها چیزی غیر از توسعه‌ی شهرمان است؟ پس چرا به کاندیدها رای می‌دهیم؟ کسب مال از راه‌های نامشروع برای عضو شورای شهر راحت‌تر است و ما با کاندیدهای تشنه به پول و قدرت طرف هستیم. برخی کاندیدها اگر به دنبال مال دنیا هم نباشند، نمی‌توانند تصمیمات مناسبی بگیرند و مشکلات شهر را بیشتر می‌کنند.

خلاصه اینکه بیایید به «کاندیدها» رای ندهیم و افراد شایسته را عضو شورای شهر کنیم.

پایان پیام