بدون نکوداشت شاهنامه، ایران ایران نمی‌شود
پروفسور دورتیگه روزهای گذشته به تماشای نمایش «زال و رودابه» به کارگردانی شهناز روستایی نشست.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، پروفسور دورتیگه استاد فلسفه دانشگاه سوربن، شاهنامه‌شناس و نویسنده «کتاب آیینه هستی، شعر و واقعیت درباره ایران» پس از تماشای نمایش «زال ورودابه» در تالار محراب سه دلیل برای تماشای این نمایش عنوان کرد: نکته اول این است که حدود سه سال در مورد تاثیر بخش‌های شاهنامه در ابتدای قرن ۲۰ در مورد ایران تحقیق می‌کنم به همین دلیل دیدن این نمایش برایم بسیار جالب بود. نکته بعد این است که به دنبال روشی هستم تا تاثیر حماسه ایرانی را در وجود انسان‌ها و زندگی مردم نشان دهم. و در آخر معتقد هستم که بدون نکوداشت شاهنامه، ایران، ایران نمی‌شود و شاهنامه باید پاس داشته شود.
دورتیگه در پاسخ به این سوال که او شاهنامه‌شناس است و قاعدتاً باید در مورد داستان زال و رودابه هم اطلاعات واشراف کامل داشته باشد؛ و از آنجایی که در این نمایش دو بازیگر ۲۱ نقش (شخصیت) را بازی کرده و نمایش به زبان فارسی است، آیا شخصیت‌های نمایش و احساسشان برای او گویا و قابل درک بود، بیان کرد: من توانستم نمایش را درک کنم و متوجه داستان شدم؛ به این دلیل که توانایی بازیگران در انتقال حس به تماشاگران از طریق می‌میک صورت و صدا بسیار مشهود بود و و نقش‌ها را با تغییر صدا به بهترین شکل بازی می‌کردند؛ چیزی که در اروپا آن را «اپرا» می‌نامند. در این نمایش نیز بازیگران نقش‌ها و موقعیت‌ها را با صدایشان بازی می‌کردند و جایی که باید حماسی یا احساسی بود را با نحوه بیان دیالوگ و صدایشان به خوبی اجرا می‌کردند و کاملاً قابل تشخیص بود که چه نقشی در حال اجراست.
بدون نکوداشت شاهنامه، ایران ایران نمی‌شود
او در ادامه ضمن اشاره به اینکه تاکنون نمایش ایرانی آن هم به شکل سنتی ندیده و «زال و رودابه» اولین نمایشی است که تماشا کرده؛ برای به صحنه بردن قصه‌های اساطیری شاهنامه پیشنهاد کرد: مهم‌ترین دلیلی که باعث شد من به شخصیت‌ها متمرکز شوم این بود که این نمایش فاقد دکور بود و این موضوع برای من خیلی جالب بود. پیشنهاد می‌نمایم که در این نوع نمایش‌ها از دکور کمتری استفاده شود تا تمام توجه بیننده به بازیگر معطوف گردد و در شخصیت بازیگر غرق شود. اتفاقی که در هنگام تماشای این نمایش برای من افتاد. توانایی که خانم سارا عباسپور (بازیگر) در تغییر صدا و بازی کردن نقش‌های مختلف داشتند من را به یاد واگنر موسیقی‌دان بزرگ آلمانی در قرن ۱۹ انداختند. ایشان توانایی بسیار بالایی در اجرای نمایش داشت و می‌توانست هم زمان هم احساس خودش را در حین اجرا نشان دهد و هم احساس طرف مقابل را بیرون بکشد.
این استاد فلسفه در پایان مهم‌ترین ویژگی «زال و رودابه» را این گونه توضیح داد: در این نمایش بازیگران و تماشاگران تحت تاثیر نیرویی بزرگ‌تر از خودشان قرار گرفته بودند که باعث شده بود این نمایش از حالت نمایشی خارج و یک حالت مقدس گونه پیدا کند.
نمایش «زال و رودابه» به نویسندگی و کارگردانی شهناز روستایی تا ۲۰ مرداد در سالن کوچک تالار محراب به صحنه رفته و مرجان صادقی و سارا عباسپور در آن ایفای نقش می‌کردند.
عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.
پایان پیام
