پایگاه خبری گلونی، نسیم نوحه‌خوان: فریدون جیرانی بعد از کارهای ضعیف و متوسط با خفگی مجدداً به جمع کارگردانان موفق بازگشت. خفگی همچون فیلم‌های قرمز و پارک وی از دیگر کارهای جیرانی، فضایی رمزآلود دارد و مخاطب را وادار به فکر کردن می‌کند.
جیرانی با کمک فضاسازی تیره‌وتار و تصویربرداری سیاه‌وسفید درصدد نشان دادن فضای خفقان و رازگونه داستان بوده است، رنگی نبودن فضای داستان را می‌توان این‌گونه توجیه کرد که کارگردان خفگی را در دو شرایط سفید و سیاه می‌بیند، مرگ و زندگی، زندگی میانه و خاکستری در دل داستان تعریفی ندارد. از نقاط قوت فیلم جهت نشان دادن فضای متفاوت و بیمارگونه افکار بازیگران داستان استفاده از ساختمان‌های قدیمی، نوع پوشش پرستارها و بارش اغراق‌آمیز برف بود. ساختمان‌های تاریک و لباس پرستارها نوعی یادآور شرایط دلمرده و تنهایی‌های تلخ است و زمستان که روایتگر خواب و توقف طولانی است و جریانی از غم و افسردگی را در دل داستان جای می‌دهد.
بازی و گریم متفاوت الناز شاکردوست به نزدیک کردن روال فیلم به شرایط خفقان کمک شایانی کرده است. در خفگی نیز همانند بسیاری از فیلم‌های دیگر شاهد نیازهای زنانه سه زن هستیم، سه زن با درماندگی های متفاوت را می‌بینیم. زهره بی‌پول، صحرای تنها و نسیم بی‌پناهی که با نامردی و فکر پلید مردانی مواجه می‌شوند که از در عشق و علاقه به آن‌ها نزدیک شده‌اند و بعد تمام شدن تاریخ انقضایشان آن‌ها را به هر نحوی که شده از سر راه خود برداشته‌اند. نوید محمدزاده این بار نقشی آرام ولی با فکری آشفته را ایفا می‌کند. مردی به‌ظاهر عاشق که برای رسیدن به ثروت هنگفتی یک فیلم را به خفگی مبدل ساخته است. خفگی داستان زندگی تیره‌وتار خیلی از آدم‌هاست که این بار دوربین جیرانی آن را به تصویر کشیده است.
خفگی فیلمی روان‌شناسانه و جنایی است. تحت تاثیر سینمای کلود شابرول فیلمساز مهم موج نوی فرانسه و آثار هیچکاک و شاید هم کمی هم سینمای نوآر. فیلمی متفاوت در سینمای ایران.
پایان پیام
فیلم بسیار خوبی هست