گذشته بر باد رفته خرم‌آباد
پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: همه به قطعیت رسیده‌اند که وضعیت اکنون خرم‌آباد نابه‌سامان است و گروهی که از این وضعیت خرسند نیستند، نشان پس‌رفت را به سینه این شهر می‌زنند.
بیایید همین ابتدا تکلیف‌مان را با واژه پس‌رفت روشن کنیم. پس‌رفت یعنی بازگشت به وضعیت گذشته. یعنی در این شهر نه‌تنها پیشرفتی صورت نگرفته، بلکه گام‌هایی رو به عقب برداشته‌ایم.
گذشته بر باد رفته خرم‌آباد
اکنون سوال اینجاست که با این تعریف ارائه شده، آیا خرم‌آباد تنزل داشته است و حالا مانند مثلا ۳۰-۴۰ سال پیش شده است؟ آیا شهروندان در وضعیت چند دهه قبل زندگی می‌کنند؟
جواب این سوال یک نه بزرگ است. معلوم است که مرکز استان لرستان درگذشته شهر بهتری بوده است و واژه پس‌رفت مناسب خرم‌آباد نیست چون وضعیت کنونی این شهر نتیجه تنزلی است که از دو دهه پیش آغاز شده است. برای روشن شدن موضوع چند مورد را یادآوری کنم.
گذشته خرم‌آباد چگونه بود؟
سخن گفتن از صنایع تکراری شده است. چندین واحد صنعتی بزرگ شهر در دهه پنجاه راه‌اندازی شدند، حالا همگی ورشکسته هستند و ساختمان و سخت‌افزارشان یا تار عنکبوت بسته‌اند یا چراگاه گله‌های گوسفند هستند.
اگر از کتاب‌های درسی فاکتور بگیریم، کتاب‌خانه‌ها و کتابفروشیهای شهر نیمی از کتابفروشیهای چند دهه گذشته‌اند.
از نظر شهرسازی هم شرایط نسبت به گذشته بدتر است. بالا رفتن جمعیت و توسعه بی‌رویه شهر از همه‌جهت، مرکز شهر را با بحران‌هایی مانند ترافیک زجرآور مواجه ساخته است. در دهه پنجاه، شصت و هفتاد خرم‌آباد دو شهربازی و چند سینمای فعال وجود داشت که اوقات فراغت شهروندان را پر می‌کردند. اما حالا رستم است و یک دست اسلحه به نام سینما استقلال.
در دهه‌های گذشته چند مرکز پویای فرهنگی برای کودکان و نوجوانان وجود داشت. کانون پرورش فکری و مراکز فرهنگی شهرداری از آن جمله بودند که هم‌نسلان ما یعنی کودکان دهه پنجاه و شصت حتی برای یک بار هم شده در یکی از کلاس‌های این مراکز فعالیت داشته‌اند.
تئاتر در شهر خرم‌آباد جایگاه مناسبی داشت. هم دیدن تئاتر و هم فعالیت در گروه‌های تئاتری. اما حالا چند گروه در این شهر فعالند و چه تعداد مخاطب دارند؟
ورزش که دیگر قصه پرغصه‌ی این شهر شده است. نیمی از ملی‌پوشان هندبال از این شهر بودند. بسکتبال، والیبال و فوتبال لرستان همواره در سطح اول کشور حضور پررنگ داشتند. خرم‌آباد در کشتی به‌ویژه کشتی فرنگی قطبی به حساب می‌آمد. ولی حالا همه این‌ها نابود شده است.
اگر همه مصایب را بیاورم داستان درازی می‌شود.
نوشته‌های بالا نشان می‌دهد که خرم‌آباد در گذشته حداقل‌های یک شهر رو به توسعه را داشته است ولی اکنون همان دارایی را هم از دست داده است. کافی است که شهرداری چون زنده‌یاد ساکی و خدماتش را با مدیران شهری ۲۰ سال گذشته خرم‌آباد مقایسه کنیم تا همه‌چیز دستمان بیاید. خرم‌آباد شهری ازبا گذشته بر باد رفته. شهروندان این شهر حالا ورد زبانشان این مثل است که از طلا گشتن پشیمان گشته‌ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید.
پایان پیام
