به گزارش پایگاه خبری گلونی، مردم لر باورداشت‌‌هایی درباره مسافر دارند. بخشی از این باورداشت‌ها در میان لرهای‌بختیاری را ثریا داوودی حموله در دانشنامه قوم بختیاری گردآوری کرده است:
یک: مسافر را از زیر قرآن رد می‌کنند، پشت سر مسافر آب می‌پاشند تا در کمال سلامت برگردد، زیرا آب روشنایی و قران نگهدارنده از قضا و بلا است.
دو: موقعی که می‌خواهند از حال مسافری با خبر شوند، یا چشم به راهی دارند، آب و آینه را نگاه می‌کنند.
به این ترتیب آینه را بالای سه پایه و آب را زیر آن قرار داده به طوری که انعکاس آب در آینه بیفتد. به آب نگاه می‌کنند، اگر خلوص نیت داشته باشند، به دل آنها احساسی می‌افتدکه احوال آن سفر کرده را نشان می‌دهد.
سه: نیمه اول ماه‌های قمری روی نقطه‌ای که خورشید در حال غروب است، سفر نمی‌کنند. باور داشتند که مسافر روی تیغ ستاره حرکت می‌کند.
اگر مجبور به سفر شوند، باید هفت گام به جهت عکس بردارند، یعنی اگر ستاره در غرب است باید مسافر به سمت شرق هفت گام بردارد وشب را آنجا بخوابد و مقداری نان زیر بالش خود قرار دهد تا رفع بد شگونی و بلا شود.
چهار: برای رفع گرفتاری گره‌گشایی می‌کنند؛ اگر کسی نه روز مسافرت رفته باشد، نه تکه چوب را لای پارچه قرار داده و با رشته‌ای به هم متصل می‌کنند و جایی می‌گذارند؛ بعد از مدتی به سراغ آن رفته و هر کدام از آن چوبها سر بیرون کرده سمت راست آن را می‌شمرند. بر این باورند که مسافر چند روز دیگر برمی‌گردد.
پنج: هنگام انجام کار یا مسافرت اگر کسی عطسه کرد، از انجام آن کار صرف نظر می‌کنند.
شش: اگر کفش‌های کسی روی هم سوار شوند یا جفت شوند، نشانه مسافرت است.
هفت: اگر مرغی روبروی خانه بال پهن کند (بار انداختن مرغ) مسافری از سفر می‌آید.
هشت: مسافر باید در جهتی حرکت کند که ستاره نباشد.
نه: اگر کسی موقع نوشیدن یا خوردن ناگهان شروع به سرفه کرد؛ بر این باورند سوغاتی، نامه یاخبری دریافت خواهد کرد.
پایان پیام
