صنعت توریسم و گردشگری در برخی کشورها منبع اصلی درآمد است. ایران نیز می‌تواند با نگاهی مثبت و تلاشی بیشتر در روند ثبت جهانی آثار تاریخی و طبیعی خود، از ظرفیت‌های بی پایان خود در این حوزه استفاده کند.
پایگاه خبری گلونی؛ سمیه باقری حسن‌کیاده: محیط زیست انگار همیشه تاریخ مظلوم است. همین که خبر «رد پرونده ثبت جهانی ارسباران توسط یونسکو» وسط خبرهای جام جهانی فوتبال و قیمت سکه و دلار گم می‌شود حکایت از دامنه‌دار بودن شوربختی محیط زیست ایران دارد.
اگر از نظر دبیر تشکل‌های زیست محیطی آذربایجان‌شرقی، خانم مجتهدی بگذریم که علت اصلی این عدم ثبت را برداشت‌های معدن مس سونگون و عدم رعایت قوانین ثبت جهانی در مورد منطقه حفاظت شده ارسباران می‌داند، باید بگویم که ما تا کنون تنها موفق به ثبت یک پرونده میراث طبیعی در یونسکو شده‌ایم؛ کویر لوت.
واقعیت این است که وعده‌های مسئولان در ثبت جهانی کردن میراث‌های فرهنگی و طبیعی ایران هم سال‌ها است که مانند سایر وعده‌ها در حال خاک خوردن هستند.
وعده ۱۷ ساله ثبت جهانی بیشاپور، وعده ثبت جهانی ایذه از سال ۲۰۰۸ تا کنون، قلعه فلک الافلاک، هگمتانه، پارک ملی گلستان، مسجد کبود تنها نمونه‌هایی از وعده‌های به تاریخ پیوسته مسئولان است.
به نظر می‌رسد که آگاهی نداشتن مردم و شاید خود مسئولان در مورد شرایط و ضوابط ثبت جهانی آثار تاریخی و طبیعی، منجر به ساده انگاشتن مراحل این پروژه برای همگان شده است.
لطفا صرفا جهت آگاهی بیشتر ادامه این گزارش را بخوانید:
برخی ضوابط ثبت آثار در فهرست میراث جهانی یونسکو
هر اثر پیشنهادی باید حداقل یکی از شاخص های زیر را دارا باشد:
۱. نمایانگر دستاوردی بی‌بدیل از نبوع هنری بشر باشند.
۲. نمایانگر تبادل مهمی از ارزش‌های بشری در یک محدوده زمانی در درون یک حیطه فرهنگی جهان از لحاظ پیشرفت در معماری یا فن آوری، هنرهای یادمانی، برنامه‌ریزی شهری یا طراحی چشم انداز باشد.
۳. گواهی بی‌همتا یا دست کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی یا تمدن زنده یا از میان رفته باشد.
۴. نمونه‌ای برجسته از نوعی بنا یا مجموعه معماری یا فن آوری یا منظره که نمایانگر مرحله یا مراحلی در سرگذشت انسان باشد.
۵. نمونه‌ای برجسته از یک سکونت‌گاه سنتی بشری یا استفاده از زمین، که معرف یک یا چند فرهنگ است، باشد. به ویژه مواقعی که تحت تاثیر تغییرات برگشت ناپذیر شده است.
۶. به طرزی مستقیم یا ملموس مرتبط با رویدادها یا سنن زندگی افکار و عقاید یا آثار هنری یا ادبی واجد اهمیت والای جهانی باشد.
و این یعنی که اگر توانسته‌ایم کرفس کوهی، نان برنجی، بستنی سنتی، آلوی برغان و روش تهیه نان‌های سنتی را در فهرست میراث ملی به ثبت برسانیم تا آمار آثار ثبت شده را بالا ببریم، در مورد ثبت جهانی این امر امکان ندارد.
بنابراین اگر توانسته‌ایم شهر یزد را به ثبت جهانی برسانیم، به این دلیل است که این شهر تاریخی با معیارهای ۳ و ۵ در فهرست میراث جهانی تطابق داشته است.
صنعت توریسم و گردشگری در برخی کشورها منبع اصلی درآمد است. ایران نیز می‌تواند با نگاهی مثبت و تلاشی بیشتر، از ظرفیت‌های بی پایان خود در این حوزه استفاده کند.
در این میان هر چه تعداد میراث جهانی ثبت شده در هر کشور بیشتر باشد، گردشگران بیشتری برای دیدار به آن مقصد سفر می‌کنند.
با توجه به ارزش‌های در نظر گرفته شده برای ثبت میراث یک کشور در فهرست جهانی، این امر باعث هدفمند کردن مراقبت‌ها و حفاظت‌ها از داشته‌های ملی می‌شود.
پایان پیام
