پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: تیم همه خوشگل. تیم همیشه عاشق. تیم همیشه روی فرم. بدن‌های لاغر. موهای مشکی و چشم‌های روشن. کسی هست که عاشق تیپ بازیکنان و تیم ملی فوتبال ایتالیا نباشد؟ کسی هست که فوتبال آنها را دوست نداشته باشد؟
ایتالیا و مافیا همیشه همراه هم بوده‌اند. چه در کتاب‌های پلیسی، چه در سینما و چه در هالیوود. در فوتبال ایتالیا هم همیشه مافیا بوده است.
فوتبال ایتالیا
مافیا در ایتالیا کمتر دست به اسلحه می‌برد. یعنی شما اگر گل به خودی بزنی شما را نمی‌کشند. مثل امریکایی جنوبی تیرباران نمی‌شوید اما بدون گلوله از زندگی ساقط می‌شوید. اصولا در روش مافیایی ایتالیایی تا مجبور نباشی نباید شلیک کنی.
ایتالیا در ۲۰۱۸ نیست. نبودن‌شان چون داغی است بر پیشانی جام جهانی. بازیکنان ایتالیا که نباشند یعنی طرفداران آنها هم نیستند. طرفداران ایتالیا هم به چشم خواهری خیلی زیبا هستند و لباس‌های زیباتر می‌پوشند و تیم را تشویق می‌کنند. بسیاری از ایرانی‌ها طرفدار آث‌میلان هستند و اگر مسئله گرانی نبود دوست داشتند به جای تایلند به ایتالیا سفر کنند.
انگلیس روباه پیر
هیچ وقت نفهمیدم چرا باید کسی طرفدار تیم ملی فوتبال انگلیس باشد. طرفداری از آرسنال و منچستر و لیورپول را می‌فهمم اما طرفداری از انگلیس را نه. آنها مگر جز قهرمانی پر از شائبه ۱۹۶۶ چه کار در جام جهانی کرده‌اند؟ چرا کسی باید طرفدار انگلیس باشد؟ آنها خودشان هم طرفدار خودشان نیستند.
انگلیسی‌ها نه خوشگل هستند، نه تیم‌شان ماشین است، نه مارادونا دارند، نه طرفداران زیبایی دارند و نه هیچ وقت مدعی جام هستند. پس چرا کسی باید از این طرفداری کند؟
انگلیس مافیای جهانی است. روباه پیر است.
پایان پیام
