آقای علی جلیلوند تهیهکننده فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا»، توئیتی نوشته است و انتخاب این فیلم را به عنوان نمایندهی ایران در اسکار تبریک گفته است.
پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: ما در این مطلب به هیچ وجه قصد نداریم صلاحیت فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» برای نمایندگی کشورمان در اسکار را بررسی کنیم.
نگارنده به شخصه هیچ صلاحیتی در این زمینه ندارد؛ اما یک نکتهی نهچندان مهم را باید خدمت آقای جلیلوند عرض کنیم.
سخنی با علی جلیلوند
آقای جلیلوند در توئیتی که نوشتند، برای یک جملهی کوتاه چهار بار از کسره استفاده کردند تا خوانایی متن برای مخاطب سادهتر شود.
اینکه هنرمندان ما امروز دغدغهی درستنویسی را دارند، جای خوشحالی دارد؛ اما این عزیزان باید بدانند ما مردم، به جان مادرمان آنقدرها هم که شما فکر میکنید، بیسواد نیستیم.
به خدا اگر برای عبارت «…مدیونِ معرفتِ تکتکِ شماست» کسره نمیگذاشتید، ما این جمله را هر چند به سختی و با مرارت، ولی بالاخره میخواندیمش.
درست است سطح سواد عوام با شما زمین تا آسمان فرق میکند؛ اما به جان مادرمان ما حداقل تا پنجم ابتدایی خواندهایم. البته میدانیم که باورش برایتان سخت است.
سخن دوم درباره کسره
اما حالا که اینقدر دغدغهی خوانایی درست مطلب خود توسط عوام کمسواد را دارید اجازه بدهیم جسارتی کنیم و چند نکته هم ما به این مطلب اضافه کنیم.
بعد از هشتگ اسکار ویرگول نمیگذارند. «را» بعد از ویرگول معنا ندارد.
در جملهی «…به عنوان نماینده سینمای کشورم به آکادمی اسکار…»، آن «به»ی دومی جمله را گنگ و نامفهوم کرده است.
البته نکات فوق، نکتههایی است که شما بهتر از ما میدانید. ما اینها را گفتیم تا لطف کنید و با رعایت این نکات، ما کمسوادها را در فهمیدن حرفتان یاری کنید.
سخنی با خوانندگان این سطور
شاید با خواندن این مطلب بگویید چه ایرادهای بیخود و سطح پایینی! اما هدف ما نقد آقای جلیلوند نبود.
هدف ما نقد این رفتار نسبتاً اشتباه بود. رفتاری که همهی ما در طول روز بارها تکرارش میکنیم. منتها این بار قرعه به نام آقای جلیلوند افتاد تا مثالی برای نقد ما باشد.
ما روزانه در نوشتههایمان چندین غلط املایی و انشایی و محتوایی داریم ولی جوری به کسره گذاشتن و رعایت برخی نکات گیر میدهیم که انگار دکتر شفیعی کدکنی برای جلوگیری از کژتابی در یکی از آن شعرهای فلسفی و خیالانگیزشان قصد استفاده از کسره را دارد.
راستی! ما در این مطلب هرگز از کسره استفاده نکردیم. آیا خواندش برایتان سخت و جانکاه بود؟
پایان پیام