شیوه‌های درمان سنتی در گیلان

به گزارش پایگاه خبری گلونی: در گذشته به دلیل کمبود پزشک در روستاها مردم اغلب به شیوه‌های سنتی بیماری خود را درمان می‌کردند. درمان سنتی در گیلان نیز در گذشته بسیار رواج داشت.

شیوه‌های درمان سنتی در گیلان

سرماخوردگی

در مان سنتی در گیلان برای سرماخوردگی به این صورت بود که، اگر فردی دچار سرماخوردگی شده و زمان آن نیز طولانی می‌شد می‌گفتند فرد استسقاء کرده است.

برای درمان آن نیز حلزون را کباب کرده و به بیمار می‌دادند.

دم کرده گیاهی بنام بارچه را استفاده می‌کردند.

گاهی دارچین را در آب جوشانده و از آب آن برای درمان استفاده می کردند.

دم کرده‌گیاهانی چون گل گاوزبان، بنفشه و گل ختمی برای درمان مفید بود.

دم کرده گیاهانی بنام گندواش نیز برای سرماخوردگی اطفال بکار می‌رفت.

کچلی

کچلی یکی از بیماری‌های شایع در گذشته بوده که بر اثر عدم شستشو، دانه‌های قرمز چرکین و بسیار بدبو بر روی سر بوجود می آمد.

در این مواقع موی سر را تراشیده و کیسه حمام را بر سر بیمار می‌کشیدند به طوری که خون چرکین از آن بیرون بیاید، سپس سر را با آب گرم و صابون می‌شستند.

اغلب پس از شسشتو محلولی بنام دواگلی و یا روغن صورت را بر روی آن می‌مالیدند.

آب گیاهانی چون پلخم و خنش و توسیه خال را گرفته که به آن نفته او می‌گفتند. نفته او را روی سر بیمار قرار داده و بعد از گذشت ۲ ساعت آن را می‌شستند.

جوش دهان

معمولاً‌جوش دهان یا اصطلاحاً آفتو دهان را با رب گوجه سبز درمان می کردند. آنها مقداری از رب گوجه سبز را برداشته و بر روی قسمت داخلی دهان قرار می‌دادند.

از هل سائیده نیز برای درمان جوش دهان استفاده می‌کردند و سعی می‌شد از غذاهای خنک مثل هندوانه ـ به بیمار بدهند.

قولنج

زمانی که فردی دچار درد قولنج می‌شد به طوری که نفس کشیدن برایش مشکل می‌شده، او را به نزد فردی بنام قولنج شکن می‌بردند تا در اصطلاح قولنج او را بشکند.

بنابر اعتقاد آنها قولنج شکن فردی بوده که دستش سبک است و حال بیمار زود بهبود می‌یافت.

معمولاً قولنج شکن در حمام یا در اتاق گرم قولنج را می‌شکست. او با استفاده از روغن زیتون یا کنجد بدن بیمار را ماساژ می‌داد و سپس لباس گرم به بدن او می‌پوشاند.

سردرد

برای درمان سردرد فلفل سیاه را در مقدار کمی آب جوشیده حل می‌کردند و با دست آن را روی پیشانی ماساژ می‌دادند.

تب

برای برطرف کردن تب پاهای بیمار را در آب سرد قرار داده تا تب او کاهش یابد.

برخی نیز پیله‌های ابریشم را به بدن بیمار می‌مالیدند و سپس مقداری نخ ابریشمی یا پنبه‌ای به اندازه‌ی قد بیمار به بقعه بسته و گره می‌زدند زمانی که گره‌های بسته شده باز می‌شد، تب بیمار نیز قطع می‌شد.

گاه از عرق بید بجای تب بر استفاده می کردند.

جوش بدن

برای رفع جوش چرکی که بر روی پیشانی ظاهر می‌شد خاک مهر را خیس کرده و در پارچه‌ای قرار می‌دادند تا کاملاً خشک شود.

سپس مخلوطی از زردچوبه، فلفل و سفیده تخم مرغ را به آن خاک اضافه می‌کردند و توسط پارچه مواد را روی پیشانی قرار داده می‌بستند.

هرگاه جوشی در بدن ظاهر می‌شد مقداری از سنگ نمک را برداشته و در کنار چاه آبی می‌رفتند و بنابر اعتقادشان چاه را قسم داده که تا قبل از آب شدن سنگ نمک جوش و دانه‌های قرمز رنگ از بدن آنها محو شود.

ترس

برای از بین بردن حالت ترس در فردی که ترسیده بود، مقداری نمک در دهان او می گذاشتند.

تنگی نفس

درمان سنتی در گیلان برای تنگی نفس به این صورت بود که، دم کرده‌ی گیاهی بنام سیالگی که دارای ساقه‌های سیاه و برگ‌های سبز رنگی بوده و در اطراف چاه آب می‌روئیده است را می خوردند.

دم کرده گل بلال یا ذرت نیز برای درمان استفاده می‌شد.