لطفا به طبیعت فوتبال دست نزنید
پایگاه خبری گلونی، محمد ساکی: لیگ قهرمانان آسیا هم در سال جاری به پایان رسید.
تیم کاشیما انتلرز ژاپن قهرمان شد تا به نوعی جام همچنان در شرق آسیا باقی بماند و بار دیگر پیشروی چشم بادامی‌ها در فوتبال آسیا به چشم بیاید.
اتفاق‌های تلخ و شیرین زیادی برای تیم‌های ایرانی رخ داد ولی در نهایت حسرت چندین ساله همچنان روی شانه‌هایمان جا خوش کرده و باز هم باید صبوری کنیم تا شاید روزی تیمی یکدست شود و با زمین و زمان بجنگد تا به فینال همچین رقابت مهمی دست پیدا کند.
برای ما عادت شده تا پایان قصه‌نداشتن‌هایمان سبز نباشد و این راه سرد و سفید، بهار را به خود نبیند.
پرسپولیس برانکو با یازده بازیکن تا پای جان مایه گذاشتند امد نشد که نشد.
پارگی رباط صلیبی محمد انصاری هم مهر محکمی بود بر خستگی ساق‌هایی که سه ماه است پی در پی معجزه می‌سازد.
کاش معجزه همیشگی بود، کاش روی خوش فوتبال کلا بر ما می‌تابید، اما قرار نیست همیشه همه‌چیز همیشگی باشد.
قرمزهای پایتخت در این‌چند وقته قابل ستایش بودند. برانکو کاری با دستان خالی کرد که خوش‌بین هوادار هم برای یک لحظه از اینکه خودش خنداش نگیرد فکرش را در ابتدای فصل و خصوصا بعد از جدایی دیگر باریکنان نمی‌کرد.
فایده‌ای ندارد که اگر فکر کنیم کاش محرمی نمی‌رفت. کاش امیری می‌ماند!
تمام شد. تیم خسته بود. اینقدر نیمکت خالی بود که تعویض سومی هم نداشت.
اگر تا صبح هم بازی ادامه پیدا میکرد خبری گل نبود. تیم خسته از بس که جان نداشت!
خدا قوت. خسته نباشید مرسی که جنگیدید و نشون دادید چیزی به نام امید قدرتش از صد تا پنجره باز هم بیشتره. دمتون گرم.
مرسی آقای برانکو. مرسی که غر نزدی و گفتی حالا وقت شادی است.
مرسی که به خاطر بدهکاری مالی تمرین را تعطیل نکردی. خدا کند بتوانیم ذره‌ای از پرستیژ شما رو به رگ این فوتبال تزریق کنیم.
اما فینالیست شدن پرسپولیس فقط این تمجیدها و تشکرها را به همرا نداشت. این روایت دریچه‌های دیگری هم دارد.
با فشار AFC و فیفا ورزشگاه آزادی رنگ تازه‌ای به خود گرفت و تعدادی از بانوان هر چند گزینشی روی صندلی‌های ورزشگاه آزادی نشستند تا ۸۰ هزار نفر گواهی دهند کسی از حضور آنها منقلب نشد!
اما یک‌طرف قضیه اصرار برخی برای یکدست کردن علاقه‌مندان فوتبال به حمایت از پرسپولیس بود. دخالت در کار قلب‌ها نکنید!
لطفا به طبیعت فوتبال دست نزنید
اصلا اگر فوتبال را ورزشی با زبان مشترک برای همدلی بین آدم‌های مختلف و شهرها و کشورهای نقاط مختلف دنیا می‌بینید آنرا دیگر دنبال نکنید. فوتبال قرار نیست برای تمام مقاطع مسیر دوستی باشد. همین ناهمگون بودن آن است که جذاب است.
چرا واقعیت را پنهان می‌کنید! طبیعت فوتبال چنین است طرفداران فوتبال غروری دارند که گاهی با هیچ چیز در هیج‌جای جهان معاوضه نمی‌شود.
واقعیت این است که هیچ استقلالی از فینالیست شدن پرسپولیس شاید خوشحال نباشد. شاید هیچ پرسپولیسی چشم دیدن ستاره‌های روی لباس استقلال را نداشته باشد.
هیچ هوادار لیورپولی از کامبک منچستری‌ها خوشحال نمی‌شود. برای هزاران قهرمانی اروپایی رئال‌مادرید کسی در نیوکمپ تونل نمیزند!
هیچ هوادار لاتزیویی از شکست تحقیر‌آمیز بارسلونا در ورزشگاه المپیکو برابر جالوروسی حس میهن پرستی ندارد. و ده.ها مثال دیگر.
این نامش فوتبال است. او نانوشته می‌گوید که این جذابیت من است که همیشه در یک سو اشک پدیدار می‌شود و در سوی دیگر لبخند.
بگذارید کل‌کل‌های فوتبالی نفس راحتی بکشند.
پایان پیام
