انتقال آب یا غذا و طرح انتقال آب از جنوب به شمال چین

در ۲۹ آذر ۱۳۹۷ 0

به گزارش پایگاه خبری گلونی، نوشتار حاضر ترجمه‌ای است از:

Interbasin water transfers and integrated water resources management: Where engineering, science and politics interlock. J. Gupta, P. van der Zaag. Physics and Chemistry of the Earth 33 (2008).

این ترجمه را اندیشکده تدبیر آب ایران انجام داده است که آن را در چند بخش می‌توانید بخوانید.

۲-۴- انتقال آب یا غذا و طرح انتقال آب از جنوب به شمال چین

در طرح انتقال آب از جنوب به شمال چین، انحراف حداکثر ۴۳ میلیارد متر مکعب در سال از حوضه یانگ‌تسه به حوضه‌های های (Hai)، زرد (هوانگ) و هوآی (Huai) در جلگه شمال چین برنامه‌ریزی شده است تا مشکل کمیابی آب جمعیت ۳۰۰ میلیون نفری این منطقه را کاهش دهد.

با بهره‌برداری کامل از این طرح، ۳ درصد جریان یانگ‌تسه انتقال داده خواهد شد. این مقدار حاکی از آن است که تأثیر بر رودخانه یانگ‌ تسه محدود خواهد بود.

در مطالعه بانک جهانی[۱] جمع‌بندی شده است که ساخت مرحله اول طرح که تا ۲۰ میلیارد متر مکعب در سال را انتقال خواهد داد، به هزینه حدود ۱۷ میلیارد دلار از نظر اقتصادی بسیار مهم است.

برخی صاحب‌نظران معتقدند بدون این پروژه، شمال چین شاهد تنزل بیشتر وضعیت محیط‌زیست و شتاب‌یافتن فرایند ناخواسته و موجود فقر روستایی و به حاشیه رانده‌شدن خواهد بود.

پرداختن به این مسائل، بسیار دشوار است، چون فشارهای زیست‌محیطی و اجتماعی در حال شکل‌گیری است.

هزینه‌های هنگفت طرح انتقال، اختصاص آب به کشاورزی کم‌ارزش و ضرورت اسکان مجدد ۰۰۰,۳۰۰ نفر، از جمله مسائلی هستند که از نظر سیاسی بحث‌برانگیز خواهند بود.

Berkoff به این جمع‌بندی می‌رسد که در نهایت، استدلال‌های سیاسی، اجتماعی، زیست‌محیطی و عملگرایانه، در برابر استدلال‌های مطلقاً بر پایه نگرانی‌های اقتصادی یا امنیت غذا، برتری خواهد یافت و تصمیم دولت را به پیشبرد این پروژه سوق خواهد داد.

برخی پژوهشگران در مطالعه خود درباره انتقال آب مجازی در چین، دریافتند که جنوب نیمه‌مرطوب چین، حدود ۵۲ میلیارد متر مکعب در سال آب مجازی در قالب محصولات کشاورزی از شمال نیمه‌خشک چین وارد می‌کند.[۲]

به بیانی دیگر، پروژه انتقال آب از جنوب به شمال برای جبران این مقدار «جریان آب مجازی» و کاهش کمیابی آب در شمال در حال پیاده‌سازی است.

در واقع با یک متناقض‌نمای جالب توجه روبرو هستیم- انتقال مقادیر عظیم آب از جنوب غنی از آب به شمال کم‌آب، و همزمان انتقال مقادیر اساسی غذا از شمال (کافی از غذا) به جنوب کم‌غذا.

از این رو، می‌توان پرسید آیا «اثرات اجتماعی و زیست‌محیطی انتقال آب از جنوب به شمال، در مقایسه با بازگشت مجدد آن به شکل آب مجازی ارزش دارد؟»

آیا منطقی‌تر نیست که غذا را در جایی تولید کنیم که آب وجود دارد؟ با این همه، در این گفته ساده، معانی نهادی عظیمی نهفته است.

[۱] Berkoff, J., 2003. China: the South–North water transfer project – is it justified? Water Policy 5, 1–۲۸٫

[۲] Ma, J., Hoekstra, A.Y., Wang, H., Chapagain, A.K., Wang, D., 2006. Virtual versus real water transfers within China. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences 361 (1469).

پایان پیام