زرویی نابغه طنزنویسی معاصر ایران
پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: زرویی نصرآباد با همه بیماری‌هایی که داشت اصلاً کم کار نبود. او در حوزه هنری و در فرهنگسرای نیاوران و… جلسات منظم داشتند و جلساتی هم در منزل‌شان در احمدآباد مستوفی با دوستان داشت.
اگر بخواهم توصیفی از اتاق این طنزپرداز در شب گذشته داشته باشم، باید بگویم ایشان پشت میزی پر از یادداشت و کتابهای باز از دنیا رفتند.
یعنی زندگی‌‌اش را با مطالعه و طنز گذراند و با کتاب نیز از دنیا رفت.
استاد زرویی مثل سال‌های پیش در مطبوعات ستون ثابت نمی‌نوشت و در فضای مجازی حضور عمومی نداشت و به همین دلیل برخی احساس کردند که ایشان کم کار بودند اما او دائم می‌نوشت و می‌خواند.
حالا ولی وقتی نگاهی به آثارش می‌کنیم متوجه می‌شویم در ۴۹ سال زندگی بسیار تلاش کرد و اتفاقاً پرکار بود.
شاگردپروری یکی از کارهای مهمی بود که زرویی نصرآباد انجام داد.
او طنزنویس‌های بسیاری تربیت کرد و روش طنزنویسی گل‌آقایی را که خود در آن مکتب بالیده بود به دیگران آموخت. ابوالفضل زرویی هر کاری که از دستش برآمد برای طنز انجام داد و در فضاهای مختلف هم موفق بود.
از جمله کارهای او نهادسازی و پایه‌گذاری شب شعرهای طنز و بنیانگذاری دفتر طنز حوزه هنری بود.
زرویی نابغه طنزنویسی معاصر ایران
او در هر عرصه‌ای کار کرد، موفق شد و نام خوش از خود به یادگار گذاشت. ما یک آدمی را از دست دادیم که در جنبه‌های مختلف موفق و تأثیرگذار بود.
استاد فقید زرویی در زمان حیاتش بر نسل‌های پس از خودش تأثیر گذاشت و این مسأله جایگاه ایشان را در بین طنزپردازان ممتاز می‌‌کند.
مخصوصاً تأثیر شعر ایشان در کتاب «اصل مطلب» بر طنزنویس‌های نسل‌های بعد از خودش بخوبی مشهود است.
ابوالفضل زرویی نصرآباد شخصیتی آرام، آقا و نقدپذیر داشت و از آموختن لذت می‌برد و هر چه می‌دانست به شاگردانش می‌آموخت و در آموزش بی‌دریغ بود.
او نابغه طنزنویسی معاصر ایران بود. ملانصرالدین، گل آقا حالا در میان ما نیست اما تألیفات و کتاب‌هایش هست. بی‌شک هر کس می‌خواهد طنز بنویسد باید در مکتب زرویی نصرآباد شاگردی کند. کتابهای او چراغ راه هستند.
یادی از زرویی نصرآباد در برنامه شبخند
پایان پیام
