کوهستان ماه روی زمین است باورتان می‌شود کوه‌های ماه روی کره زمین باشند؟

کوهستان ماه روی زمین است باورتان می‌شود کوه‌های ماه روی کره زمین باشند؟ پس برای باور کردن این موضوع تنها کافی است این مطلب را بخوانید.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، کوه‌های ماه یا سلسله کوه‌های روون زوری به طول ۱۲۸ کیلومتر در مرز ززئیر و اوگاندا در شرق آفریقا هستند و به طرف شمال تا حدود ۱۱۲ کیلومتری دریاچه آلبرت ادامه می‌یابند.

کوهستان ماه

از ته یک دره ته نشست شده به بالا برمی‌گردد و در ارتفاع ۵۱۱۹ متری به قله مارگارت می‌رسد.

نام «کوهستان‌های ماه» یک نام خیلی قدیمی است، زیرا هرودت، ارسطو و بطلمیوس همه عقاید مهمی داشتند که سرچشمه رود بزرگ تیل در بعضی از کوهستان‌های دوردست است، در کوهستان ماه افسانه‌ای، در قله‌های نقره‌ای آن که برف‌های درخشنده‌اش سرچشمه رود نیل را تغذیه می‌کند.

کره زمین

تا این‌که در سال ۱۸۸۸ سلسله کوه‌های روون زوری برای اولین بار برای دنیای غرب به وسیله کاشف آمریکایی، هنری مورتون استنلی، کشف شده و برای اولین بار در سال ۱۹۰۶ دواد ابروزی به آن‌جا صعود کرد.

بسیاری از کاشفان اولیه در میان منطقه چادر زدند، اما مغلوب باران‌های سنگین آن‌جا شدند.

کوه‌ در فرهنگ

در سراسر جهان باستان، کوه‌های مقدس بسیاری وجود داشت که جایگاه خدایان بود و پیوند میان آسمان و زمین به‌شمار می‌آمد.

بنابر بعضی کیهانشناختی‌ها، کوه مقدس نیز مرکز و محور سراسر کیهان بود.

ستیغ‌های دوگانه، گاهی جایگاه خورشید و ماه بود.

در مصر، یک ماه خدا به نام تحوت، در معبدی می زیست که بر روی سلسله جبالی در غرب شهر تب واقع بود.

در جهان فرودین اساطیر مصری، کوهی وجود داشت که بر فراز آن، تختی بود و فرعون پس از مرگ به وسیلهٔ نردبانی از آن بالا می‌رفت،

در شهرهای بین‌النهرین زیگورات، به مفهوم کوه مقدس ساخته می‌شد و معبدی در قلهٔ آن برپا می‌کردند.

مادر – الههٔ عمدهٔ بین‌النهرینی را بانوی کوه (یعنی نین – هورساگ Ninhursag) می‌نامیدند، زیرا کوه‌ها سرچشمهٔ نخستین آبها و در نتیجه، موجب حاصلخیزی به‌شمار می‌رفتند.

هندوستان دارای کوه‌های مقدس بسیار در کره زمین است.

کوه کایلاسا Kailasa در هیمالیا، جایگاه شیوا و مرکز زیارت است.

در آیین بودایی چنین تعلیم داده می‌شد که زمین مسطح و مدور و کوه مرو Mero در وسط آن است و تخت بودا را تشکیل می‌دهد.

استوپا و پاگودا، شکل‌های نمادین کوه مرو بودند و محور کیهانی، از مرکز آن معبدها می گذشت.

جایگاه «بودهی ستوه»، آوالوکی تشوارا، کوه اسطوره‌ای پوتالا Potala بود.

تپه‌ای که بر آن قصر دالایی لاما در لهاسا قرار دارد، سده شانزدهم یعنی زمانی که او آنجا را در اختیار داشت نیز، به همان نام بود، زیرا او به عنوان تجسم دوبارهٔ بودهی ستوه به‌شمار می‌آمد.

پایان پیام