اگر یک روزی تخت جمشید و چغازنبیل و تخت سلیمان نباشند چطور باید بگوییم چه بودیم؟
خب! با نهایت تاسف و تاثر دیشب کلیسای نوتردام فرانسه در آتش سوخت و ما گفتیم اگر یک روزی تخت جمشید و چغازنبیل و تخت سلیمان نباشند چه می‌شود؟
پایگاه خبری گلونی، آراز صالحی: خب! با نهایت تاسف و تاثر دیشب کلیسای نوتردام فرانسه در آتش سوخت و کلی از هم وطنان‌مان که با آن بنای تاریخی هشتصد ساله کلی خاطره داشتند را داغدار و غمگین کرد.
اگر یک روزی تخت جمشید و چغازنبیل و تخت سلیمان نباشند
یک چیزهایی را آدم باورش نمیشود که یک روزی عمرش تمام بشود و روزی ببینی که دیگر نیست.
مثل پدر و مادر، مثل فرزند، مثل آدم‌های معروف که الآن نمی‌خواهم کسی را مثال بزنم و مثل همین بناها و آثار تاریخی.
خب! آدم به طور ناخودآگاه تصور می‌کند که مثلا تخت جمشید تا الآن که بوده و بعد از این هم همین‌طور خواهد بود.
ولی نمی‌داند که یک‌هو یک شب زلزله می‌زند به دل ارگ بم و همه‌اش را با خاک یکسان می‌کند.
و یک‌هو با این حقیقت مواجه می‌شوی که تا الان بوده و دیگر نیست.
همیشه به این لحظه‌های نبودن فکر کرده‌ام. به نبودن آدم‌ها ولی هرچه بیشتر فکر کرده‌ام فقدان‌شان برایم دردآورتر بوده و باورش سخت‌تر.
اما نبودن بناها و آثار تاریخی بحث دیگریست.
همیشه به این فکر کرده‌ام که اگر یک روزی تخت جمشید و چغازنبیل و تخت سلیمان نباشند چطور باید بگوییم چه بودیم و چه کارها کردیم و که هستیم؟
بعد دیدم انگار هرچه که بخواهیم خودمان را معرفی کنیم باید همه چیز را عودت بدهیم به گذشته‌ها.
بعد با خودم گفتم اصلاً چه خوب است که این بناها و آثار تاریخی قرار نیست همیشگی و ابدی باشند.
که هر چند وقت یک بار که یکی‌شان از دستمان رفت تلاش کنیم روی چیز دیگری که فناناپذیر است برای معرفی خودمان سرمایه‌گذاری کنیم.
مثلا روی خودمان.
پایان پیام
