شب شهر سوخته به منظور اشنایی با یکی از مهمترین مراکز شهرنشینی در شرق فلات ایران
به گزارش پایگاه خبری گلونی شب شهر سوخته به منظور اشنایی با ” شهر سوخته ” که یکی از مهمترین مراکز شهرنشینی در شرق فلات ایران و ثبت جهانی آن در میراث جهانی یونسکو (۲۱۰۵).
مجله بخارا شبی را بدین منظور اختصاص داده است که در ساعت ۴:۳۰ بعد از ظهر یکشنبه هشتم دی ۱۳۹۸که در سالن اجتماعات موزه باستان‌شناسی و هنر دوران اسلامی ایران برگزار می‌شود.
در این مراسم محمد حسن طالبیان، جبریئل نوکنده، بهروز عمرانی، روح الله شیرازی، حسین مرادی، سیدمنصور سیدسجادی، درباره وجوه گوناگون تاریخی، جغرافیایی و باستان‌شناسی شهر سوخته سخنرانی خواهند کرد.
شهر سوخته برای اولین بار در سال ۱۹۱۵ میلادی توسط یک باستان‌شناس انگلیسی مجاری‌الاصل به دنیای باستان‌شناسی معرفی شد.
بعدا از سال ۱۳۴۶ شمسی تا سال ۱۳۵۸ با مدت ۹ فصل توسط یک گروه باستان‌شناسی ایتالیایی از موسسه ایزمئو به رهبری باستان‌شناس ایتالیایی ماریتسیو توزی حفاری شد.
با وقوع انقلاب این حفاری‌ها متوقف شد.
بعد از حدود ۱۸ سال توقف در سال ۱۳۷۶ این کاوش‌ها توسط سازمان میراث فرهنگی کشور از سر گرفته شد که تاکنون ادامه دارد.
نتایج بدست آمده از این کاوش‌ها بسیار جالب توجه است.
شب شهر سوخته به منظور آشنایی با یکی از مهمترین مراکز شهرنشینی
در طی این کاوش‌ها مشخص شد که شهر سوخته در حدود ۵۲۰۰ سال پیش به شکل روستایی بزرگ شکل گرفت و طی ۶_۷ سده با شکل شهری عظیم درآمد که پایتخت و مرکز حوزه تمدن‌های رودخانه هیرمند درآمد.
آثار خانه‌های شخصی، کارگاه‌های صنعتی، بناهای بزرگ یادمانی و کوچه‌های جدا کننده این آثار نیز در این کاوش‌ها پیدا شد.
در داخل این ساختارها جزئیات گوناگون مرتبط با زندگی روزمره نیز پیدا شده است.
شهر سوخته دارای جمعیتی در حدود ۱۴۰۰۰_۱۶۰۰۰ نفر بوده است و به این علت دارای گورستان عظیمی بالغ بر حدود ۴۰۰۰۰ قبر است.
مردم‌شهر سوخته صنعتگران و هنرمندان قابلی بوده‌اند.
در این‌جا آثار گوناگون فلزی و سفالی و چوبی و پارچه‌ای حصیری پیدا شده است.
با وارد کردن سنگ‌لاجورد از افغانستان و مهره‌سازی آنها را به سواحل جنوبی خلیج فارس و میان‌رودان صادر می‌کردند.
مردم شهر سوخته با هنر و صنعت آشنایی خوبی داشته‌اند.
از میان آثار گوناگون قابل توجه پیدا شده در این شهر علاوه بر اشیا قبلی و فلزی و…. به خصوص می‌توان به بقایای یک خط‌کش چوبی به دقت یک تا یک و نیم میلی‌متر و یک صفحه بازی چوبی که نوعی شطرنج بوده به همراه مهره‌های بازی و نیز یک جام سفالی نشان‌دهنده نوعی انیمیشن و بالاخره چشم مصنوعی ساخته شده از قیر طبیعی با مویرگ‌های طلایی نام برد.
نشانی: خیابان امام خمینی. ابتدای خیابان سی تیر. خیابان پروفسور ورلن. سالن اجتماعات موزه باستان شناسی و هنر دوران اسلامی ایران. موزه ملی ایران.
پایان پیام
