استاد شجریان و محی الدین عالم پور از ایران و تاجیکستان می‌گویند
به گزارش گلونی این روزها تصاویر و فیلم‌هایی با کیفیت عالی از استاد شجریان در حال پخش است که پیش از این دیده نشده‌اند.
اتفاقی خوب که نشان می‌دهد این هنرمند بزرگ چقدر آثار از خودشان به جا گذاشته‌اند که تازه پس از مرگ دیده و شنیده می‌شوند.
استاد شجریان و محی الدین عالم پور
نماشای گلونی را دنبال کنید
این مصاحبه در سال ۱۹۹۰ میلادی در جشن ۱۴۰۰ سالگی باربد انجام شده است.
محی‌الدین عالم‌پور، خبرنگار و عکاس مشهور تاجیک در آن روزها با محمدرضا شجریان گفتگویی انجام داد.
بخشی از این گفتگو در صفحه‌ی فیسبوک «کانون بین‌المللی عالم‌پور» منتشر شده است.
استاد شجریان منحصر به چند آواز و موسیقی نبود.
یک اتفاق خارق‌العاده در موسیقی ایرانی بود.
یک ایده، فکری نو. محمدرضا شجریان نیامده بود که فقط چند ردیف آوازی بخواند و نامش را در ایرن به عنوان خواننده ثبت کند.
آمده بود تا طرحی نو در آواز و موسیقی ایران رقم بزند.
دلیل ماندگاری ایشان همین صاحب ایده و فکر بودن است.
شخصیتی که به آواز ایرانی بخشید و موسیقی سنتی را چنان زیبا خواند که جوانان نیز طالب گوش کردن و یادگیری این سبک شدند.
این روزها بازار خوانندگی داغ است. صداهایی که غرق در موزیک‌های شلوغ می‌شوند، می‌آیند و می‌روند.
گاهی آن‌قدر سریع که یادمان نمی‌ماند، که بودند و چه خواندند.
گاهی پر سر و صدا و پرهیاهو می‌آیند اما بعد از مدتی چنان فراموش می‌شوند که انگار حضورشان فقط به قاعده چرتی بعدازظهر در یک روز بود.
راز ماندگاری را باید در زندگی استاد شجریان جستجو کرد.
مردی که عاشق ساز و آواز بود و به دنبال ساختن پله برای رسیدن به شهرت از آنان نبود.
عاشق موسیقی ایرانی بود و به دنبال تجارت و پول در آوردن با آن نبود.
موسیقی تجاری و پول‌ساز هیچ رنگ و بویی از عشق ندارد و به همین خاطر بر دل نخواهد نشست.
هیجانی آنی و شوری لحظه‌ای می‌آفریند و می‌رود.
برای ماندگار شدن باید شجریان بود.
پایان پیام
