هفتم مهر روز بزرگداشت شمس تبریزی؛ مراد شاعری بزرگ و بی‌مثال
به گزارش گلونی امروز روز بزرگداشت شمس تبریزی است.
شمس همان خورشیدی بود که روزگار مولانا را روشن کرد و او را به درجه‌ای از عرفان رساند که خالق شعرهایی بی‌بدیل شد.
آشنایی شمس و مولانا دنیای ادبیات فارسی را دگرگون کرد.
رابطه شمس و مولانا هر بار به بهانه‌ای مورد بررسی قرار گرفته اما هیچ‌کس به واقعیت اصلی آن پی نبرده است.
ما به دنبال دلیل و منطق در این رابطه می‌گردیم و چون ذهن‌مان سرآخر خطا می‌دهد به نتایج دیگری می‌رسیم.
اما چه کسی می‌تواند در رابطه شمس و مولانا منطق و دلیل پیدا کند؟
شمس، مولانا را دوباره زنده کرد. عارفی که دنیا را با نگاهی متفاوت می‌دید.
امروز روز بزرگداشت مردی است که ادبیات ایران مدیون اوست.
مدیون حال خوشی که با خواند اشعار مولانا پدیدار می‌شود.
اشعاری تکرارنشدنی، خالص و بی‌واسطه با معبود.
شمس دنیای مولانا بود. مرید و مرادی که در درک آدم‌های روزگار ما نمی‌گنجند.
ما فقط می‌توانیم اشعار شاعری مرید را بخوانیم و حظ ببریم.
هفتم مهر روز بزرگداشت شمس تبریزی
شمس از جمله پرورش دهندگانی است که خود آنچنان که باید مطرح نشده است.
علت این امر را می‌توان در علم و شهرت شاگرد و یا حتی عدم علاقه خود شمس به شناخته شدن جست و جو کرد.
او درباره ننوشتن گفته است: «من عادت به نبشتن نداشته‌ام هرگز؛ سخنی را چون نمی‌نویسم در من می‌ماند و هر لحظه مرا روی دگر می‌دهد.»
چیزی که نمی‌توان از آن چشم پوشید این است که شمس مراد یکی از سرآمدترین شاعران زبان فارسی بوده است و از این نظر می‌توان او را معمار ادبیات فارسی دانست.
ویژگی معمار این است که همه زیبایی کار او را به تماشا می‌نشینند و خود در حاشیه باقی می‌ماند و این امر به خوبی در خصوص شمس قابل مشاهده است.
پایان یپام
