همایون شجریان بر سر پیکر پدر غمگین‌ترین مرغ سحر را خواند
به گزارش گلونی عاقبت نغمه‌خوان مرغ سحر در توس آرمید.
همه ما تصنیف ملی میهنی مرغ سحر را با صدای زیبای استاد شجریان می‌شناسیم.
اصلاً اگر ایشان نبود چند نفر از ما این تصنیف را می‌شنیدیم و می‌شناختیم.
پدر آواز ایران این نغمه را بارها و بارها تکرار کرد تا در ذهن و روح ما ملکه شود. آن‌قدر بشنویم و بخوانیم تا هرگز از یاد نبریم.
تصنیفی ساخته مرتضی نی‌داوود با شعر محمدتقی بهار که برای یک ملت سروده بود و استاد شجریان این تصنیف را برای همیشه زنده نگه داشت.
سرانجام هم با هم‌خوانی این تصنیف برای همیشه آرمید.
همایون شجریان بر سر پیکر پدر غمگین‌ترین مرغ سحر را خواند
نماشای گلونی را دنبال کنید
همایون شجریان و دوستان و شاگردان استاد شجریان، متفاوت‌ترین مرغ سحر تاریخ موسیقی ایران را خواندند.
مرغ سحر این بار غمگین‌تر از همیشه ناله سر کرد. این بار در سوگ صدایی که همیشه می‌خواندش.
حالا تنهاتر از همیشه کنج مزار استاد نشسته و محزون و غمگین می‌خواند.
دلش هوای خواندن استاد را کرده. خودش می‌داند بدون او بیدار نمی‌شد.
بدون استاد شجریان از زبان این‌همه آدم خوانده نمی‌شود، از روی دوش یک ملت به پرواز درنمی‌آمد.
امروز مرغ سحر غمگین‌تر از همیشه آواز فراق سر می‌دهد.
اطراف این مزار آوازهای زیادی در سوگ خالق‌شان نشسته‌اند.
ربنایی که هر سال میهمان سفره‌های افطار بود.
برای خیلی از ما فرقی نداشت از کجا پخش بشود.
اگر جایی نبود، باز هم از موبایل و همان موقع همیشگی صدا را می‌گذاشتیم و حظ می‌بردیم.
افطاری و سفره ماه رمضان با این صدا عجین شده بود.
نمی‌شد از آن دل کند و به نوایی دیگر گوش سپرد.
گوش‌ها عادت بدی دارند. به صدایی که دل بسپرند دیگر نمی‌توانند فراموشش کنند.
نمی‌توانند نوایی جایگزین و شبیه آن قبول کنند.
استاد شجریان گوش‌های ما را حسابی بدعادت کرد و دیگر گریزی نیست.
پدر آواز ایران امروز در توس و در جوار فردوسی آرمید.
روحش شاد.
پایان پیام
نویسنده: راضیه حسینی
