آجیده دوزی یا پنبه دوزی هنری از دوره اشکانیان
به گزارش گلونی به بخیه زدن، سوزن زدن، خلیدن سوزن یا درفش یا نشتر در چیزی، آجیده دوزی یا پنبه دوزی گویند.
زمانی که بر پارچه‌ای دو لایه که در لایه وسطی آن پنبه قرار گرفته دوخت ریز و ظرف می‌زنند در واقع اینکار آجیده دوزی است.
برای آشنایی بیشتر با این هنر قدیمی که دست بافت زنان و مردان هنرمند بوده با ما همراه باشید.
آجیده دوزی یا پنبه دوزی
از این نوع دوخت برای مواردی از جمله: تزیین رو بالشی، لحاف، رو تختی، البسه، کلاه‌های درویشی، بقچه سوزنی، سجاده، روانداز استفاده می‌شود.
از این دوخت می‌توان طرح‌های مختلفی روی پارچه ایجاد کرد که به پارچه زیبایی دو چندان می‌دهد.
تاریخچه
این نوع هنر دوزندگی از رو دوزی‌های سنتی ایران است. به تعبیری ریشه عمیقش در هنر‌های سنتی ایران است.
قدیمی‌ترین مدرکی که از این دوزندگی به جای مانده از زمان هخامنشیان است.
چرا که قسمت زیر تسمه‌های زیر تیردان‌های عصر هخامنشی با یک لایه پارچه پنبه دوزی شده آستر داده شده است.
این عمل سبب می‌شود تا سنگینی وزن آن باعث آزار شانه کسی که او را حمل می‌کند نشود.
از آن زمان به بعد می‌توان آثار بسیاری از این نوع دوزندگی را در دوران ساسانیان و اشکانیان مشاهده نمود.
این نوع دوخت در دوره‌های اسلامی تا زمان صفوی رواج داشته كه در این دوران و در زمان حکومت‌های افشاریه، زندیه و قاجاریه هنرمندان برای رویه‌‌ی پارچه قلمكار نقشی ریز و ظریف انتخاب می‌كردند و آن را آجیده دوزی کرده و از این نوع دوخت بیشتر برای تزیین رو بالشی، لحاف، رو تختی، البسه، كلاه های درویشی ،بقچه سوزنی، سجاده، روانداز و غیره استفاده می‌کردند.
توسط این نوع دوخت می‌توان نقش‌های بسیار زیبایی را بر روی پارچه خلق نمود. هم اکنون نیز می‌توان برای زیبا‌تر شدن پارچه‌ها از آجیده دوزی استفاده نمود و در منزل بکار برد.
پایان پیام
