نوحه سلیم موذن زاده هیچ گاه فراموش نمی شود
سلیم موذن زاده اردبیلی متولد ۱۳۱۵ است. او در دوم آذر ۱۳۹۵ درسن ۸۰ سالگی به علت کهولت سن درگذشت.
به گزارش گلونی در خانواده عبدالکریم موذن زاده، اذان گفتن و نوحه خوانی شغلی موروثی محسوب می‌شود.
شغل موروثی که نام خانوادگی‌شان را تثبیت می‌کند.
سلیم موذن زاده، برادر رحیم موذن زاده فرزندان عبدالکریم بودند که راه پدر را ادامه دادند.
راهی که باعث می‌شود هرگاه دلمان از زرق و برق بعضی مجالس عزاداری گرفت، به سادگی نوحه‌های آنان پناه ببریم.
سلیم موذن زاده، صدای خوب در مداحی را از رشته‌های هنری ظریف توصیف می‌کند که ملاحت، زیر و بم آهنگ، ادای کلام و تحریر‌های مناسب لازمه این هنر است.
از بهترین و ماندگارترین آثار او، می‌توان به مداحی زینب زینب اشاره کرد.
نوحه زینب زینب بین صدها نوحه خوانی و مقتل خوانی، هم‌چنان اولین انتخاب است.
در متن نوحه، کلمات بدون هیچ تکلفی درکنار هم قرارگرفته‌اند و ساده به‌نظر می‌رسند.
اما خواندنش کار هرکسی نیست.
این سوز و صدای خالص موذن زاده است که اشک‌ها را برچشم‌ها می‌نشاند و دل‌ها را صاف می‌کند.
دل‌هایی که می‌خواهند برای یک بارهم که شده به آنِ معنوی متصل شوند.
نوحه سلیم موذن زاده هیچ گاه فراموش نمی شود
گوش سپردن به چنین نوایی به سن و سال و حتی زبان مربوط نمی‌شود و همه با آن ارتباط برقرار می‌کنند.
علاوه برآن صدای اذان موذن زاده است که به سحرگاهان ماه رمضان رنگ و بو می‌بخشد و هرانسان را به سمت معبودش هدایت می‌کند.
چندین نسل با صدای اذان دل‌نشین این خانواده افطار کردند و به اقامه نماز ایستادند.
سلیم موذن‌زاده از خاطرات خود با اساتید موسیقی ایرانی گفته است: «من در محضر استاد جلیل شهناز بوده‌ام و از محضر تاج اصفهانی استفاده کرده‌ام.
از مرحوم اقبال آذر هم استفاده‌ها کرده و حظ‌ها برده‌ام.
در سفری که به باکو داشتم، با اساتید موسیقی آذربایجان که واقعا استاد صدا و آواز هستند، دیدار داشتم.
هابیل علی‌اف و آقاخان عبداله‌اف از صدای من تعریف می‌کردند.
و من هم همه اینها را مدیون توجه حضرت سیدالشهدا هستم.»
گفتنی است فرزندان ایشان نیز راه پدرشان را ادامه دادند تا هیچ‌گاه این نوای ملکوتی خاموش نماند.
پایان پیام
نویسنده: سارا ملاعباسی
