فرت بافی صنایع دستی که به قدمت تاریخ عمر دارد
به گزارش گلونی فرت بافی صنایع دستی است که به قدمت تاریخ، عمر دارد و از گذشته تاکنون به دست هنرمندان بافته شده است.
این نوع بافت در تهیه منسوجات مختلف از جمله انواع حوله، چادرشب، سفره، بقچه و لباس زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این نوع بافت را به وسیله نخ های پنبه‌ای تابیده یا ابریشم می بافند که بیشتر در استان خراسان رواج دارد.
فرت بافی
بافندگی یکی از قدیمی‌ترین کارهای باقیمانده در جهان است که ریشه در دوره نوسنگی (حدود ۹۰۰۰-۴۰۰۰ قبل از میلاد) دارد.
در این زمان هر خانوار پارچه‌ای را برای استفاده شخصی تولید کرد.
بافندگی برای مردم نوسنگی به یک مهارت ضروری تبدیل شد و در نتیجه با خانواده بسیار نزدیک بود، سنتی که برای هزاره‌ها پابرجا بود.
فرت بافی نیز نوعی از بافندگی است که بسیار کاربردی بوده و از گذشته‌ای دور تا کنون مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دستگاه فرت بافی
این دستگاه دارای چهار ورودی است.
به دلیل تعداد زیاد تار ها و تراکم آنها، ورودی ها، دو به دو به هم بسته می‌شوند. این دستگاه دارای شانه مخصوصی است.
این نوع بافت را مانند بافت جاجیم به صورت دو رو می‌بافند.
عرض این نوع بافت ۵۰ الی ۷۰ سانتی‌متر است و طول آن در بیشتر مواقع به ۷۰ سانتی متر می‌رسد.
نقوش رایج در این نوع بافت جودانه، پیچازی و چهارخانه است.
نحوه بافت
برای تهیه پارچه از دستگاهی بنام «فرد» استفاده می‌شود.
این دستگاه شامل اجزای ساده است که در اتاقی برای بافت این پارچه برپا می‌شود. بعد از اینکه رنگ‌های مورد نظر را انتخاب کردند نخ‌ها را تهیه و به کارگاه می‌آورند.
در کارگاه قسمتی برای نشستن بافنده در نظر گرفته می‌شود. دو پدال زیر پای بافنده و یک شانه جلو رویش قرار دارد. چند عدد ماکو که نخ‌های رنگارنگ در داخل آن قرار دارد همگی این‌ها به بافنده کمک می‌کنند تا هنرش را به بهترین شکل ممکن به نمایش بگذارد.
پایان پیام
نویسنده: محمد شهبازی
