خط غبار مناسب برای افزایش سرعت در نوشتن
به گزارش گلونی خط غبار یا غبار الحلبه (غبار به معنای گرد خاک ناشی از سم اسبان)، یکی از شیوه‌های خوشنویسی است.
این شیوه در ایران برای افزایش سرعت در نوشتن و استفاده کم‌تر از کاغذ، مورد استفاده قرار می‌گرفت.
سایر ویدیوها در نماشای گلونی
گفته می‌شود که این شیوه در قرن سوم هجری از خط ریاسی مشتق شده است.
این خط دارای حروف ریز و ساختاری مدور است.
بعضی ویژگی‌های این خط وابسته به خط ثلث و خط نسخ است.
این نوع خط در ابتدا برای فرستادن پیغام هائی استفاده می‌شد که کبوتران نامه بر حامل آن بودند و همچنین خط بال هم نامیده می‌شد.
غبار، خط جامع و یکپارچه‌ای بود و به طور برجسته‌ای مدور، بدون کشیده، خیلی فشرده و سریع نوشته می‌شد.
علاوه بر نگارش پیام های کوتاه، خط غبار در نگارش نامه‌ها و مکاتبه روی ورقه‌های کوچک کاغذ و حتی کتابت قرآن‌های کوچک نیز استفاده می‌شده است.
این خط دارای حروف ریز و ساختاری مدور است.
بعضی ویژگی‌های این خط را وابسته به خط ثلث و خط نسخ دانسته‌اند.
خوشنویسانی که بعدها وارد این جرگه شدند، منکر این خط به عنوان یک خط مجزا بودند.
آنها معتقد بودند: هر خطی می‌تواند به طور یکسان و مساوی کوچک شود.
بسیاری از افراد برای صرفه‌جویی در وقت این خط را به صورت یکدست، یکنواخت وریز و کوچک می‌نوشتند.
بنابراین دیدگاه می‌توان گفت این خط خطی است بسیار ریز که با انواع خط نوشته می‌شود و به یک نوع خط خاص اختصاص ندارد.
به عبارت بهتر که تمام خطوط را می توان با این خط نوشت.
در خوشنویسی غبار، نوک قلم باید بسیار نازک شده باشد تا بتوان خطی ظریف و کوچک را نوشت.
در واقع غبارنویسی یک نوع هنر ارزنده است و شیوه‌ای از خوشنویسی است که در بزرگ‌نمایی ضعف‌ها و قوت‌هایش مشخص می‌شود.
این خط یک در یک سانتی‌متر است که باید برای نگارش آن قدرت چشم و قدرت دست بالایی داشت.
نام این خط در میان اشعار فارسی مکرر استفاده شده است.
برای نمونه بیدل دهلوی در شعری می‌نویسد:
خاک ما نامه‌ها به جانب یار
می‌نویسد ولی به خط غبار
و حافظ در بیتی آورده:
گردست دهد خاک کف پای نگارم
بر لوح قلم خط غباری بنگارم.
یا: خط غبار بپوشانید خورشید رخش، یا رب!
بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی
