شعر تازه و منتشر نشده از سیدعلی صالحی
به گزارش گلونی صفحه رسمی سیدعلی صالحی در اینستاگرام یک قطعه از اشعار جدید و منتشر نشده این شاعر سرشناس کشور را منتشر کرد که در ادامه می‌خوانیم.
شعر تازه و منتشر نشده استاد صالحی
شادمانی چه عیبی داشت
که دزد آمد
برای‌مان پیراهنِ عَزا آورد،
در عوض… آهسته و پاورچین
دریا را از ما ربود وُ
با خود برد.
حالا با دستخطِ این همه ناخوانا
چه کنیم؟!
مُفت، بی‌مَفَر، مجبور
فقط بلدیم شعر بگوییم خلاص،
فقط بلدیم شعر بخوانیم بی‌حواس.
آمده‌ایم آهسته
پاورچین
بی‌پناه
کلمات را یکی‌یکی زیرِ نور می‌گیریم،
مِنگو مِنگو می‌گوییم:
نوشتن… درد است
نوشتن… دشنام است
نوشتن
اشارهٔ ترسیدنِ آدمی
از تنهایِ آدمی‌ست.
و
همین است که بسیاری
بعد از کشفِ کلمه
دیگر رنگِ شادمانی را
ندیده‌اند هرگز.
ای…
در این شرایطِ مایل به عقربِ کور،
انگار خاک در چشمم پاشیده‌اند،
دارم دردها و دشنام‌ها را
دروغکی
با پلک‌های پیر خود پاک می‌کنم
بلکه همسرم خیال کند
کندنِ پوستِ پیاز دشوار است.
در کودکی
دست‌های کوچکِ ما
فقط برای نان و خرما
بالا می‌رفت،
نه کسی دستِ کسی را می‌بست،
نه کسی
حُکمِ بریدنِ دستِ دیگری می‌داد.
با توام… با تو طناب پوسیده!
تو نیز در گرگ و میشِ یکی از همین روزها
بی‌دار و بی‌گره در باد
تنها خواهی ماند.
گفتنی است سیدعلی صالحی متولد یکم فروردین ماه ۱۳۳۴ در شهر ایذه استان خوزستان شاعر و نویسنده معاصر ایرانی است.
وی یکی از پایه‌گذاران جریان موج ناب و بنیانگذار جریان شعر گفتار و شعر فراگفتار در شعر معاصر ایران است.
وی همچنین یکی از دبیران اصلی کانون نویسندگان ایران بود. صالحی از چهره‌های مطرح و شناخته شده در شعر معاصر فارسی است.
اولین شعرهای او در سال ۱۳۵۰ به اهتمام ابوالقاسم حالت در مجله محلی شرکت نفت مسجدسلیمان چاپ شد.
او در سال ۱۳۶۰ قصه‌گوی کودکان در مهدکودک لیلی شد که توسط پرویز رجبی و همسرش اداره می‌شد.
پایان پیام
