منوچهر احترامی شاعری ماندگار در حافظه کودکان
دوران کودکی هر انسانی یکی از مهمترین مراحل زندگی اوست.
حرفها، اتفاقات و بسیاری از خُلقیات انسان در آن دوره شکل میگیرد.
یکی از ابزار پرورش فکر و تربیت کودکان، شعر و ادبیات مربوط به آنهاست. منوچهر احترامی شاعری است که با اشعارش گذر از این دوران را برای هر کودکی آسان کرد.
به گزارش گلونی او یکی از شاعرانی است که نسلهای مختلف با اشعار او آشنایی دارند.
منوچهر احترامی در ۱۶ تیر ۱۳۲۰ در تهران متولد شد.
او بعد از طی کردن دوران تحصیلی در مدارس مروی و دارالفنون از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
هرچند که او طنزنویس متبحری هم بود و سالها با مجلات توفیق و گل آقا همکاری میکرد و اشعار و مطالب طنز او در مطبوعات به چاپ میرسید.
«م.پسرخاله» و «الف-اینکاره» از امضاهای مستعار او پای مطالب طنزش بودند.
علاوه بر اینها، منوچهر احترامی با سرودن اشعار کودکانه توانست جایگاهی متفاوت در ذهن و حافظه افراد خصوصاً کودکان داشته باشد.
کمتر کسی است که شعر «توی ده شلمرود، حسنی تک و تنها بود» را نشنیده باشد و هر از گاهی آن را برای کودکان کوچکتر از خود نخوانده باشد.
«حسنی نگو یه دسته گل» و «حسنی ما یه بره داشت» جزو ماندگارترین آثار او هستند؛
کتابهایی که بعد از آن با نام شاعران مختلف و استفاده از شخصیت حسنی بارها به چاپ رسید، اما هیچکدام از مخاطبان به اندازه دو کتاب اصلی با آن ارتباط نگرفتند.
منوچهر احترامی
درواقع اشعار منوچهر احترامی از سادگی خاصی برخوردار هستند که بر روان هر کودک و بزرگسالی به راحتی مینشیند.
به طوری که اشعار او در کتابهای دیگر هم مثل «گربه من نازنازیه» یا «دزده و مرغ فلفلی» برای کودکان و بزرگسالان جذاب است.
منوچهر احترامی با سرودن اشعار کودکانه پا در دنیای ساده و پاک کودکانه گذاشت و با اشعار ساده و قابل درک، توانست مفاهیم مختلفی را به آنان آموزش دهد.
کودکانی که این روزها کسی برایشان مانند منوچهر احترامی شعر نمیگوید و اگر بخواهند حرفی بزنند، تشکر کنند و یا با زبان گلایه صحبت کنند، چیزی از ادبیات مربوط به خودشان دستشان را نمیگیرد.
این شاعر و طنزپرداز که بسیاری از افراد اشعار او را در ناخودآگاه دارند، در ۲۳ بهمن ۱۳۸۷ براثر نارسایی قلبی درگذشت.
شاعری که بیش از پنجاه کتاب برای کودکان تالیف کرد و دنیای آنها را رنگی ساخت.
روحش شاد و یادش گرامی.
پایان پیام
نویسنده: سارا ملاعباسی