نکته عجیب جشنواره فیلم فجر امسال
به گزارش گلونی سی و نهمین جشنواره فیلم فجر به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود. می‌توان گفت این دوره یکی از عجیب‌ترین و متفاوت‌ترین دورهای ۳۹گانه جشنواره فیلم فجر بود.
از نحوه انتخاب فیلم‌ها گرفته تا نشست‌های خبری و بلیت‌فروشی و اکران فیلم‌ها، همه و همه عجیب و متفاوت برگزار شد.
در این چند روز هم اکثر رسانه‌ها به این عجایب و تفاوت‌ها پرداختند اما جشنواره امسال با دوره‌های گذشته یک تفاوت عجیب دیگر هم داشت که کمتر کسی به آن توجه کرد.
نکته عجیب جشنواره
در این جشنواره کارگردان‌هایی وجود دارند که هنوز فیلم جشنواره قبلی‌شان اکران نشده است.
حالا آنها باید بعد از جشنواره منتظر بمانند تا برچیده شدن بساط کرونا. فقط خدا می‌داند که چه زمانی اوضاع به قبل از کرونا برمی‌گردد.
شاید تا یکی دو سال دیگر به شرایط مطلوب نرسیم. تصور کنید بعد از کرونا یک کارگردان در یک سینما سه فیلم در حال اکران خواهد داشت.
مثلا مردم داخل یک سالن در حال گریه کردن با فیلم درخت گردوی مهدویان هستند و در سالن بغلی در حال خندیدن با فیلم شیشلیک.
به راستی اوضاع سینما در پساکرونا چه خواهد بود؟ در حالی که در دوران کرونا، نمایش فیلم‌ها به طور رسمی یا غیررسمی تعطیل بود اما فیلم‌سازی به قدرت قبل ادامه داشت.
بعد از کرونا تعداد سالن‌ها و سانس‌ها محدود است و تعداد فیلم‌های در صف اکران بی‌شمار خواهد بود.
احتمالا جنگ بزرگی شکل خواهد گرفت. احتمالا خیلی از فیلم‌ها فرصت اکران پیدا نخواهند کرد یا در میان انبوهی از فیلم‌های پرفروش اصلا دیده نخواهند شد.
احتمالا مردم هم ترجیح می‌دهند فیلم‌های جدید را تماشا کنند و فیلم‌های امسال و پارسال قدیمی به نظر می‌رسند. خلاصه که احتمالا ضربه بزرگی بر پیکر نیمه‌جان سینمای ایران وارد می‌شود.
سوال اینجاست که وقتی امکان نمایش فیلم نیست، چه اصراری است که فیلمسازان با این قدرت فیلم بسازند؟
چرا اکران آنلاین را جدی نمی‌گیرند؟ اگر نگران برگشت پول هستند، چه تضمینی وجود دارد که بعد از کرونا فیلم آنها موفق به اکران و درآمدزایی بشود؟
اصلا سوال مهم این است: در سالی که هیچ فیلمی اکران نشده و برنامه اکران سال بعد هم در ابهام کامل است چرا جشنواره فیلم فجر برگزار شد؟
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی
