استقبال طلایی و مخمصه شوخی های کلامی
مردم معمولی، تلویزیون خود را نمی‌شکنند!
به گزارش گلونی چگونه می‌شود که از قسمت اول، عاشق سینه چاک یک سریال نمایش خانگی شویم یا به خاطرش تلویزیون خانه را بشکنیم و بی‌خیال بقیه اشتراک پلتفرم‌مان شویم؟
مگر یک سریال خوب شاخ دارد یا دم؟ نه، فیلمنامه‌ای گیرا دارد که خوب داستان یا قصه‌اش را تعریف می‌کند، همچنین موضوع آن و شناخت ما نسبت به کارگردان و بازیگران.
قسمت اول مردم معمولی با عنوان استقبال طلایی منتشر شد و تماشا کردیم. فیلمنامه در همین تک قسمت، جز تم انتظار و مهیا شدن برای یک موقعیت خاص بستری دیگر ندارد.
برگ برنده‌ای که با زیاده‌گویی شخصیت‌های کم‌اهمیت، به هم ریختگی در حرکت و قرارگیری اجزای صحنه و ترکیب‌بندی آنها، انتخاب اشتباه جنس بازی، قاب‌بندی‌های شلخته و شوخی‌های کلامی نچسب، کمرنگ و کم‌مایه می‌شود.
شاید اگر همین موقعیت و موضوع انتظار و تشریفات، در بستر یک کمدی موقعیت قرار می‌گرفت، تماشاگر آن را پس نمی‌زد و باور می‌کرد، اما جنس بازی بازیگران اثر را از یک کمدی موقعیت دور می‌کند.
در کمدی موقعیت، شخصیت‌ها آگاهانه اصرار بر خنداندن بیننده نداشته و لزوما به دنبال ملاحت خودخواسته نیستند.
اما شوربختانه (برای خودشان) و خوشبختانه (برای بیننده) در موقعیتی قرار گرفته‌اند که هر چه پیش می‌رود اوضاع بد و احمقانه‌تر می‌شود،
آنها حرص می‌خورند و ما بی‌اختیار می‌خندیم و تفریح می‌کنیم.
خودمان را جای آنها می‌گذاریم اما خوشحالیم که در دنیای واقعی در چنین مخمصه‌ای قرار نگرفته‌ایم.
استقبال طلایی و مخمصه شوخی های کلامی
آنچه این معادله کمدی موقعیت را برهم می‌زند، جنس نادرست بازی بازیگران است که توی ذوق می‌زند و البته در نوع خود نیز ضعیف و ناموفق عمل می‌کند.
در شرایط کنونی کرونا، وجود نمایش خانگی یک امکان خوب و مفید است که در صورت استفاده نادرست از آن ضرری مانند دوری و دلسرد شدن تماشاگر و از بین رفتن سرمایه بخش خصوصی را به‌بار می‌آورد.
آن‌هم در حالتی که از توانایی کارگردان و بازیگران سریال آگاهیم.
رامبد جوان پیش‌ترها ورود آقایان ممنوع را ساخته که تماشاگر جنس کمدی، بازی‌ها، روایت و موقعیت‌ها را باور کرده و پذیرفته‌است.
آنچه که به عنوان نقاط قوت در نخستین قسمت مردم معمولی اندکی به چشم و ذوق می‌آید، تنوع رنگ و بستر موضوعی (تم) انتظار و مهیا کردن تشریفات است که فقط در اندازه یک طرح باقی مانده و با جنس بازی نادرست، آشفتگی و شتاب در ساخت و تکیه بر شوخی‌های کلامی نچسب، ابتر می‌ماند.
توصیه نگارنده این است که با تماشای اولین قسمت هر سریال، تلویزیون را نشکنید، هم اینکه در شرایط کنونی اقتصادی کاری غیر منطقی‌ست و هم اینکه آدم عاقل که چنین کاری نمی‌کند، بلکه اگر از چیزی خوشش نیامد، چیز دیگری را انتخاب می‌کند، مانند سایر سریال‌هایی که هفتگی می‌آیند و قدر سرمایه خودشان و وقت و شعور تماشاگر را می‌دانند.
نویسنده: نیما نعمتی زاده
