علت رمز گشایی در قسمت سیزدهم می خواهم زنده بمانم کودکانه بود
به گزارش گلونی به سبب تعدد یادداشت‌ها درباره مجموعه نمایش خانگی می‌خواهم زنده بمانم، تنها به برخی از نکات خوب و بد قسمت سیزدهم اشاره می‌شود.
در صورت تمایل به خواندن بیشتر درباره این سریال، به نوشته‌های پیشین در همین بخش مراجعه کنید.
قسمت سیزدهم می خواهم زنده بمانم
اما قسمت سیزدهم
در این قسمت نویسنده رمز‌های مهم داستانش را گشود و بیننده شاهد سکوت، مکث و گتگوهای دلنشین و موثر بود.
می‌توان نام دیگر قسمت سیزدهم را، سکوت و برگشتن به جوهره سینما و گفتگو‌های در خدمت هدف و خوش نقش برگزید.
اما آنچه غیر منطقی و شاید به عنوان یک روزنه و نقص به نظر برسد، علت فاش شدن راز کاوه است.
اگر کاوه با ساکی حاوی یک میلیون تومان پول رایج وقت وارد خانه نمی‌شد، خانواده چگونه از این رویداد آگاه می‌شد؟
آن هم کاوه‌ای که ساختار شخصیتش به گونه‌ای نیست که به سادگی دم به تله داده و به دور از ذکاوت عمل کند. می‌توان گفت؛ از طراحی شخصیت کاوه چنین رفتاری بعید است.
لذا موتور حرکت رمزگشایی لنگیده و غیر قابل باور است. این نقص جدی متوجه فیلمنامه است.
نگارنده تاکید می‌کند که یک میلیون تومان در این داستان، متعلق به دهه شصت بوده و برجام در زمان کنونی هنوز که هنوز است جواب نداده. لطفا به جان کندن ادامه دهیم!
کارگردانی سیزدهم می‌خواهم زنده بمانم
کارگردان می‌خواهم زنده بمانم، قسمت به قسمت، بیشتر دانش عملی خود را در قاب و ترکیب‌بندی به رخ می‌کشد.
برای نمونه در سکانس خلوت هما و امیر زیر آسمان پر ستاره، امیر به نیمجه ستونی، به گونه‌ای که مایل به نظر می‌رسد تکیه داده و هما استوار و عمود کنارش نشسته است.
در مبانی هنرهای تجسمی، خط عمود بر زمین نشانه استواری و خط مایل حس تزلزل و افتادنی به همین زودی را تداعی می‌کند.
شاید کارگردان با این ترکیب بندی، تسلط هما بر امیر را نشان داده است، امیری که عدم تعادل دارد.
یا در نمونه‌ای دیگر و ادامه همین سکانس، با نگاه هما و تکان سر میلیمتری امیر، تلویحا، کارگردان خبر از یک معاشقه می‌دهد.
همچنین حرکت در سکوت آمدن دار و دسته مفتاح و گیر انداختن عماد.
این نوع از رویکرد کارگردان، اثر را بیشتر به مفهوم و ابزارهای سینما نزدیک و عیار هنر هفتم‌اش را بیشتر می‌کند.
از این نمونه‌ها در قسمت سیزدهم کم نیستند.
می‌خواهم زنده بمانم با هر قسمت، بیشتر مخاطب را درگیر و تشنه می‌کند.
پایان پیام
نویسنده: نیما نعمتی زاده
