تماشاگران سینما و ورود آنان به دنیایی متفاوت
به گزارش گلونی حسین معززی نیا در کانال خود نوشت:
تماشاگران سینما را می‌شود به دو دسته تقسیم کرد:
یک نوع تماشاگر، دوست دارد فیلم‌ها امتداد «دنیا»ی آشنای خودش باشند.
یک نوع تماشاگر اما ترجیح می‌دهد فیلم‌ها او را وارد «دنیا»یی دیگر کنند.
تماشاگر نوع اول، فیلمی را می‌پسندد که همان محدوده‌ای را که در طول زندگی شناخته، تثبیت کند.
فیلمی را می‌پسندد که باعث تحکیم باورهایش شود. باعث تقویت امیدش شود.
باعث شود حس کند عمرش را تلف نکرده و چیزهایی که آموخته، در دنیای فیلم تأیید شده.
همان آموخته‌هایی که برای «پیشرفت» در زندگی به کارش آمده.
همان «باورها» که تکیه‌گاهش بوده برای رسیدن به موفقیت حرفه‌ای، اجتماعی و خانوادگی.
این نوع تماشاگر دلش می‌خواهد فیلم‌ها تأییدش کنند و به او دلگرمی بدهند.
او به رویه قابل اتکا و باثبات این دنیا دلبستگی دارد. دلش می‌خواهد درون فیزیک همین دنیا زندگی کند، میان چیزهای مرئی، ملموس، قابل درک، قابل تعریف و آشنا.
تماشاگر نوع دوم اما از فیلم‌هایی استقبال می‌کند که باورهایش را فرومی‌ریزند.
به عادت‌هایش حمله می‌کنند. به اطمینان او آسیب می‌زنند. جای پای مطمئنش روی زمین را سست می‌کنند.
چون پرسش‌هایی وسط می‌کشند، بی آن‌که پاسخ آن پرسش‌ها را بدهند.
چنین تماشاگری فهمیده که پرسش‌ها مهم‌اند. این تماشاگر می‌داند به چنین پرسش‌هایی در طول تاریخ، جواب سرراستی داده نشده.
یا اگر هم داده شده، آنقدرها نمی‌شود مطمئن بود ضرورت طرح دوباره پرسش منتفی شده باشد.
چنین تماشاگری از تلاطم بعد از تماشای فیلم‌ها پرهیز نمی‌کند. حتی از این تلاطم استقبال می‌کند، چون می‌داند سر و ته دنیا آنقدرها بدیهی و روشن نیست و تکلیف همه چیز معلوم نشده.
تماشاگر نوع اول ترجیح می دهد «دنیا»یش هرچند کوچک، دست‌نخورده بماند. ترجیح می‌دهد باورهایش هرچند محدود، ولی قابل اتکا باقی بماند.
تماشاگر نوع دوم اما از زندگی در کشتی بی‌لنگر استقبال می‌کند. از سرگردانی وسط طوفان بی آن‌که بداند مقصد کجاست لذت می‌برد.
تماشاگر نوع اول مشکلی با تقلیل یافتن سینما به «بیانیه» پیدا نمی‌کند.
ترجیح می‌دهد هر فیلم تازه را بشود در چند جمله خلاصه کرد و به این و آن هدیه داد.
دوست دارد فیلم‌هایی را ببیند که «حرفی» برای گفتن دارند، هرچند این حرف همان باشد که همه می‌گویند، مدام می‌گویند، چندان هم نمی‌دانند چه می‌گویند.
تماشاگر نوع دوم اما می‌داند سینما از آن حیث که هنر هم هست، موظف به پاسخ دادن نیست.
هنر واقعی همیشه می‌تواند مخاطبش را پریشان و درمانده کند، چون به یادش می‌آورد بسیاری از پرسش‌های ما تا ابد پایدارند.
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
