میانکاله و پتروشیمی و توسعه پایدار
به گزارش گلونی سهیل اولادزاد در اینستاگرامش نوشت:
این عکس (عکس خبر) رو دو سال پیش گرفتم، زمانی که وسط کشتار عظیم پرنده‌های میانکاله رفته بودیم برای بررسی اوضاع.
می‌دونید در مورد میانکاله تو همون زمان تو خیلی از مصاحبه‌ها گفته بودم که میانکاله تا همین‌جا هم خیلی ایستادگی داشته است.
هزاران هکتار از ضلع جنوبی میانکاله طی دهه‌های مختلف توسط کشاورزها خورده شده و اراضی تالابی عملاً مورد کشت قرار می‌گیرند.
ده‌ها جاده طی سال‌های اخیر از وسط میانکاله رد می‌شود، هرچند محیط‌بان‌ها با شخم زدن می‌خواهند جلوگیری کنند، ولی جمعیت زیادی از آن جاده‌ها برای چیدن انار و تمشک هجوم می‌آورند.
پساب کارخانجات و شهرک‌های صنعتی و کمپوست بهشهر و فاضلاب تمام شهرهای ضلع جنوبی هم بالاخره به نوعی وارد تالاب می‌شود.
میانکاله و پتروشیمی
ما مخالف توسعه صنعتی نیستیم بر عکس چیزی که گفته می‌شود، ما می‌گوییم توسعه در کنار سلامت و بقای طبیعتی باشد که بقای خیلی‌هاست.
خب؛ پتروشیمی حسین آباد که در حال ساخت است، سالانه بیست و پنج میلیون متر مکعب آب شیرین نیاز دارد، گازسوز است و نیاز گازی دارد.
در حالی که نیروگاه برق نکا چند کیلومتر آن طرف‌تر شش ماه سال گاز ندارد و مازوت می‌سوزاند و تکلیف فروش محصول روشن نیست.
نزدیکترین پالایشگاه نهصد کیلومتر از اینجا فاصله دارد و اینکه پتروشیمی نیمه‌کار گلستان چند ده کیلومتر شرق‌تر هست.
ساخت پالایشگاه هزینه هنگفتی دارد، هزینه‌ای چند برابر ساخت چندین نیروگاه زباله سوز، چندین سایت کمپوست و لندفیل که همه آنها هم اشتغال ایجاد می‌کند، یک و دو دهم میلیارد دلار در فاز دو و سه و سیصد میلیون دلار برای فاز یک.
این هزینه می‌تواند زیرساخت‌های مازندران را در بخش گردشگری متحول کند، می‌شود با آن کلی کارخانه بازیافت ساخت.
حرف ما برای تخریب کسی نیست، حرف هیچکدام از این بچه‌ها از کینه خاصی نیست، حرف همه‌مان همدلی کردن برای ایجاد توسعه پایدار در این سرزمین است.
درباره تالاب میانکاله بیشتر بخوانید
پایان پیام
ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید
